Ќе ме претепаше, па ќе викнеше брза помош!

Исповед на жртва на семејно насилство Р.Ј. од Ветерник, која што била злоупотребувана од мажот и 13 години. Сега се наоѓа во Сигурна куќа, засолниште за малтретирани жени.

Од последното брутално претепување, поминало нешто повеќе од дваесет дена, а на лицето и по телото на Р. Ј. од Ветерник сеуште се видливи модринките. Болните места полека почнаа да залекуваат во засолништето во Белград, каде што нашла засолниште, но стравот не поминува толку лесно. Бидејќи оваа жена која речиси една и половина деценија од животот поминувала низ пекол со нејзиниот поранешен сопруг П. Ј., се до пред две недели, кога собрала сила за да побегне, никој не и помогнал. Била злоупотребувана и тепана. Мојот сопруг на крајот ќе викнеше брза помош, а она понекогаш полиција. Против него, никогаш не била покрената кривична пријави. Никој, не го спречил да ја тепа.

Р. Ј. раскажува дека првпат била тепањето од страна на сега поранешниот сопруг пред 13 години. Иако била воспитана да молчи и да го крие “својот срам”, четири или пет пати побарала помош од полицијата во Футог. За последниот напад, поранешниот сопруг добил прекршочна пријава за нарушува на мирот и ништо повеќе.

– Вештините кои ги научил во полициската академија, ги применуваше на мене, ми ја превиткуваше раката, ме удираше со боксови по главата и телото. Од ужасните сцена не беа поштедени ниту децата. Неколку пати се обиде да ме фрли низ прозорот и тоа пред нашето дете кое тогаш имаше шест или седум години.

Р. Ј. била сама. Не работела, а и било забрането да излегува и со пријателките. Тајно, сепак успевала да одржува каков-таков контакт.

– Конечно во 2002 година се разведов, но на мојата болка, за жал, дури и тогаш не и дојде крајот. Со децата останав во нашиот заеднички дом, а тој и понатаму беше пријавен на таа адреса. По осум месеци, не успеал и неговиот втор брак, и продолжил да доаѓа во Ветерник.

– Ниту еднаш не му беше напишана кривична пријава за семејно насилство – вели Р. Ј. – Доби само неколку пати прекршочна пријава, но ништо повеќе од тоа.

Сé и дошло преку глава на 12 јуни, откако тој ја нападнал во задниот двор. Кога паѓала на земја, како во магла, го видела својот син и извикала “Сине, спаси ме …” Подоцна, кога се разбудила била веќе во куќата.

– Секој пат, кога ќе ме претепаше, ќе ме полиеше со вода и ќе викнеше брза помош, а потоа им тврдеше дека сама сум си ја удила главата од ѕидот и бараше да ме сместат на неуропсихијатрија – вели Р. Ј.

– Боса и целата облеан во крв, избегав кај соседите и повикав полиција. Тие ме одведоа во болница како што имаа направено неколку пати порано. Ги чувам сите медицински наоди.

Сега се наоѓа во Сигурна куќа, засолниште за заштита на малтретирани жени и побара помош од државата со прашање: “Дали има во оваа земја закон со кој ќе може да ме заштитат?“

Пиштол

– Два пати ми имаше ставано пиштол во устата и двата пати го пријавив случајот во полицијата во Футог – истакнува Р. Ј. – Првиот пат му беше одзеден пиштолот, но му го вратија во август минатата година. На мобилниот телефон ми испраќаше заканувачки пораки. Сеуште ги чувам како доказ.

Татко ми

– На Водици на 19 јануари 1997 година го нападна татко ми во неговата куќа. Два дена подоцна, татко ми се обеси во подрумот. Беше пронајдено неговото опроштално писмо пред да го изврши самоубиство, во кое меѓу другото пишуваше дека му е жал што тој не можел да ми помогне.