Познатиот исцелител изговори многу ужасни пророштва, но факт е дека тој имал моќ да лечи. Неговата куќа стана првиот приватен музеј во Русија.
Сибирски маг. Мистериозен исцелител. Патувачки монах. Царски доктор.. Контроверзна личност. Јуродив. Светиот човек. Поп ѕвезда. Сто години по неговата смрт, туристите ја посетуват куќата на Григориј Јефимовиќ Распучин во селото Покровско во тјуменската провинција во Сибир. Гришка не е роден во неа, но ја купил за своето семејство кога заработил пари во Петроград.
Куќата, која е официјално првиот приватен музеј во Русија, ја управува неговата внука Марина Јурејевна. Таа е професорка, филолог и лично води тури за време на кои зборува за животот на нејзиниот дедо, лековитите сили, неправдата што му е нанесена, но и неговата личност како поп ѕвезда чие име го носат повеќе од 3.000 производи ширум светот, што стана малку кич.
Григориј е роден во 1869 година во сиромашна селска куќа и на сите им беше јасно дека неговата судбина не е да ја работи земјата. Многу митови се поврзани со неговото детство, а има и официјални забелешки на властите за неговите лековити сили над луѓето и животните, особено коњите.
Уште од детството, тој бил чудак, склон кон медитација и интроверзија. Кога имал 12 години, тој паднал во реката Тур заедно со својот брат. Неговиот брат починал, а тој беше во транс со денови. Според легендата, тој постојано го повторувал името на човекот, кој испаднал дека украл коњи. Потоа почнаа да кружат приказни за неговите психички сили.
- Гришка се грижеше за коњите, поминуваше многу време со нив и научи нем јазик – вели Марина.
Тој ги третираше со билки и дланката. Како дете, Гришка стана толку славен што дури и најистакнатите аристократски семејства го повикале да лекува повредени расни коњи, а на 15-годишна возраст се сметаше за сериозен видар, кој знаеше да направи мелеми, масти и лековити чаеви од билки што самиот ги собрал.
Од богат човек доби Библијата како подарок. Со помош на неговата мајка, научил да чита за две години. Тој прерасна во згоден млад човек, кој се ожени со Праскова Феодоровна Дубровин на 24-годишна возраст, а заработувал возејќи патници со кочија. Во селото, тој се сметаше за вреден домаќин и чесен човек, за што сведочи официјален полициски документ.
Сепак, тој честопати имал предвидувања, а многумина веруваат дека тој паѓал во транс, што сè уште го практикуваат шаманите во оваа област. Има многу сведоци кои тврдат дека користел хипноза и дека имал можност да „види“, односно да гледа кон иднината. Тој беше во можност да „прочита“ некоја личност и неговите мисли. Имаше неверојатна физичка сила.
На 30-годишна возраст, ги остави сопругата и двете деца и отиде во манастир. Во манастирот, тој стапи во контакт со секта хисти кои доаѓаат во директен контакт со Бога и веруваат дека Христос, по распнувањето, се реинкарнирал како обичен селанец. Членовите на сектата верувале дека Григориј е негова реинкарнација и тој патувал низ Сибир, лекувајќи ги болните и повикувајќи на дожд во време на суша.
На кралското семејство Распучин му бил препорачан од Саратовскиот епископ, Гермоген, а во 1903 година започнал да го лекува принцот Алексеј, кој боледувал од хемофилија. Распучин успешно го запрел крварењето кај момчето, а во регионот на Архангелск денес сè уште живеат жени кои можат да го сторат истото.
Во семејната куќа- музеј Распучин, можете да видите многу икони што тој постојано ги носел со себе, поклонувал и добивал. Иконите на „Старецот Григориј“ може да се видат денес низ Русија, но Руската Православна Црква никогаш не го прифатила Распутин како свет човек.
– Неговиот глас го менувал тонот од шепотење во гласен извик што се чинеше како гром за едноставните луѓе, па со останатите физички карактеристики тој предизвикувал страв, љубов и почит кај набудувачот и соговорникот – вели Марина.
Распучин беше убиен ноќта на 29 декември 1916 година, во палатата на принцот Феликс Јусупов, кој го повика да дојде заради здравствените проблеми на неговата сопруга Ирина.
Јусупов прво го мачеше, барајќи од него да му го даде „тајниот план“ за мир на Русија со Германија. Му дал колач со цијанид, но тоа не влијаеше на Распучин. Јусупов го застрелал во храмот, но и тоа не го убило, па Димитрије Павловиќ и слугата Владимир Пуришевич го застрелале четири пати во грбот.
Последниот, смртоносен истрел, го испукал од Британецот Освалд Рајнер. После тоа, тие го фрлиле телото под мразот во каналот Мојка.