„Остров на духови“, неславен затвор и прекрасна природа: За што пееле Битлси? ФОТО
Викторијанската уметност, англиските градини, швајцарската куќа, павилјони и антички кабини за промена се враќаат во некои антички времиња.
„Битлси“ пееја за Островот Вајт уште во 1967 година во нивната песна „Кога сум шеесет и четири“ и што ја прави посебна?
Оваа дестинација (првично наречена Остров на Вајт) се наоѓа на југот на Англија. Тоа е позната туристичка дестинација уште од 19 век, за време на владеењето на кралицата Викторија.
Самата кралица Викторија остана тука со сопругот Алберт во нејзината летна куќа, т.н. „Озборн куќа“. Луксузната куќа е отворена за јавноста денес, па посетителите можат да видат како било порано летото.
Други познати гости на овој остров беа Чарлс Дикенс, Карл Маркс, Дејвид Ајк и кралот Чарлс I. Мора да се признае дека кралот бил таму против негова волја, бидејќи бил затворен во локален замок пред судењето, но дефинитивно не е лоша локација со оглед на околностите.
Еднаш годишно, овде се одржува фестивал, кој во 1970-тите беше еден од најпознатите рок фестивали во светот.
Во тоа време, тука настапи Џими Хендрикс и привлече публика шест пати поголема од бројот на жители на островот.
Темната страна на островот
За сите оние кои сакаат мала мистика и интриги, островот нуди доста историја и нејасни локации. Наречен е „најопседнатиот остров во светот“, поради што го доби неофицијалното име „Остров на духови“. Причина за тоа се остатоците од напуштените вили среде никаде, кои ја будат фантазијата на локалното население и посетителите.
Најпозната е напуштената вила Апулдуркомб. Освен што ги крши јазиците со своето име, го привлекува вниманието на многу туристи со својот морничав изглед, затоа тука се одржуваат специјални „темни“ турнеи во текот на летото, каде што можете да слушнете приказни од кои нема да можете мирно да спиете.
Тука се наоѓаа три затвори: Олбени, Кемп Хил и Паркхурст, кои важеа за еден од најславните затвори во Велика Британија и предизвикаа општа паника во јавноста и медиумите по бегството на тројцата затвореници во 1995 година.