Постојат два вида генијалци, а некои стануваат тек во 50-тите години!

Иако им се восхитуваме на повеќето оние кои постигнуваат успех на млади години и се збогатуваат веќе во своите 20-ти, генијот понекогаш чека да се покаже само во зрелоста

Алберт Ајнштајн објави пет трудови кои ја револуционизираа физиката на 26-годишна возраст. Орсон Велс го сними „Граѓанинот Кејн“ на 25-годишна возраст, а Бил Гејтс имаше 31 година кога ја заработи својата прва милијарда. Марк Цукерберг го постигна ова осум години помлад.

Кога мислиме на генијалност, склони сме кон вакви приказни, за неизмерно надарени индивидуи кои постигнуваат многу и сè уште не се во зрели години. Постојат вистини во таков образец. Многу креативни откритија беа направени од луѓе кои во тоа време имаа 20-тина години.

Но, науката покажува дека ова е само половина од приказната. Постои сосема поинаков вид на генијалност и се манифестира само во зрелоста.

Концептуалисти и експерименталисти

Примерите за оние кои успеваат во своите 20-ти најмногу нè инспирираат, но има многу примери на генијалци кои не дадоа придонес во општеството сè до нивните 40-ти или 50-ти. Сетете се на Чарлс Дарвин, кој имаше 50 години кога го објави „За потеклото на видовите“ или Марк Твен, кој имаше 49 години кога се појави „Хаклбери Фин“.

Според сеопфатната и фасцинантна студија на економистот Дејвид Галенсон од Универзитетот во Чикаго, генијалноста обично се покажува или кога сте многу млади или многу подоцна, околу 50-тите години.

Ова е затоа што постојат два многу различни пристапи кон креативноста. Оние кои успеваат млади, Галенсон ги нарекува концептуалисти. Нивната најдобра работа обично е резултат на брилијантна, радикална, сеопфатна идеја.

Но, постои и малку подолг пат до генијалноста. Ова е патот по кој се движеше Дарвин кога помина со децении детално набљудувајќи ја природата и составувајќи ја својата теорија. Или кога Твен го преработуваше и ревидираше Хак Фин за десет години. Ова се експерименталисти.

Овие генијалци добиваат идеи „во движење“, градејќи ги своите идеи на обиди и грешки. Овој процес на набудување и подобрување трае некое време и затоа резултатите ги гледаме само во педесеттите години.

Концептуални иноватори како Пабло Пикасо и Алберт Ајнштајн сите успеале кога биле млади. Ако спаѓате во оваа категорија, планирате однапред, презентирајте ги вашите идеи јасно и достигнете ја целта на структуриран начин. Плус, брзо ќе добивате нови идеи.

Експерименталистите како Вирџинија Вулф и Чарлс Дарвин излегоа со идеи засновани врз минатите искуства и грешки. Ако спаѓате во оваа група, веројатно „прво потопете го прстот, пред да скокнете во морето“ и да си дадете време да развиете идеи.

Истото важи и за претприемачите

Претприемништвото е област која особено обожава ран успех. Но, студиите покажуваат дека просечната возраст на основачите на успешни стартапи е околу 44 години. Од Тони Рајан на Рајанер до Гери Бурел од Гармин, не се „децата“ кои еден ден ја добија идејата во нивната студентска соба, туку ветерани од индустријата кои сфатија подобар начин за правење работи и потоа започнаа компании да го користат тоа знаење.

На кратко, тие се експерименталисти, и иако добиваат помалку медиумско внимание, тие се исто така генијалци. Ова треба да ги развесели оние кои се обидуваат да откријат кој ќе биде нивниот голем придонес кон светот. Само затоа што не успеавте во вашите 20-ти, не значи дека успехот не ве чека некаде подоцна во животот.

Можеби едноставно одите по експерименталист за да пронајдете своја голема идеја.