Правилото од 85 проценти помага да откриете дали сте навистина успешни или не

Научниците веќе долго време знаат дека постои „зона“ за учење од која учиме најмногу, а неодамнешната студија покажа дека оваа точка може да се случи кога стапката на грешка е околу 15 проценти.

При учењето, повеќето луѓе признаваат дека малку предизвик е многу корисна работа. Задачата за нас не треба да биде ниту премногу тешка, ниту премногу лесна. Ова е причината зошто наставниците по пијано прво ги учат учениците неколку едноставни песни наместо Шопен, како и зошто компјутерските игри се дизајнирани да дојдат до потешки нивоа. Но, колку треба да биде е тешко учењето за нас и постои ли „слатка точка“ што можеме да ја сфатиме како оптимална?

Одговорот на тоа прашање се чини дека е да. Имено, една неодамнешна студија покажа дека учењето е оптимизирано кога ученикот може да ги разбере работите околу 85 проценти од времето.

За да се добие тој број, научниците ги „обучиле“ алгоритмите на машините за учење, да препознаат слики од тумори со различен степен на тежина. Откриле дека алгоритмите „научиле“ најефикасно да препознаат тумор кога стапката на неуспех била околу 15 проценти.

– Ја поставивме оваа идеја, која веќе постои во областа на образованието – дека постои оваа „зона на проксимален развој“, во која може да се зголеми нечие учење – на математичка основа – вели Роберт Вилсон, доцент на психологија и когнитивни науки на Универзитетот во Аризона- автор на студијата.

„Ако имате стапка на грешка од 15 проценти или точност од 85 проценти, секогаш ја зголемувате стапката на учење во овие задачи со два избори“, вели тој.

Се разбира, студијата вклучуваше алгоритми, а не луѓе. Сепак, истражувачите напишаа дека нивните наоди исто така опишуваат оптимално учење кај луѓето и животните, „од перцепција, преку моторна контрола до вистинско учење“.

Во студијата, истражувачите го прилагодиле својот модел да ги одразуваат начините на кои мајмуните ја учат задачата со текот на времето. Резултатите покажаа дека во сите сценарија учењето беше оптимизирано со стапка на точност од 85 проценти.

Вилсон вели дека правилото од 85 проценти ќе биде особено применливо во перцептивното учење, во кое постепено учиме задачи преку интеракција со околината, како што е учење да препознаваме тумори на слики.

Да го замислиме ова: дадете му на некого задача која е едноставна, тешка или микс од двете. Ако на некого му дадете навистина едноставни примери, тие ќе бидат 100 проценти без грешка и нема да му преостане ништо друго учење.

Ако му дадете навистина тешки примери, точноста ќе биде околу 50 проценти, но сепак нема да научат нешто ново. Од друга страна, ако им дадете комбинација од двете, можете да стигнете до моментот кога ќе добиете најмногу информации од секој специфичен пример – објаснува Вилсон.

Неуспехот убива досада, што е важно за учење

Постои уште една причина зошто е важно за нас да вклучиме здрава доза на неуспех во учењето: Луѓето треба да бидат подготвени за неизбежните предизвици во животот. Том Хоер, поранешен директор на “New City” во Сент Луис, вели дека студентите мора да го научат не само наставниот план, туку и емоционалните алатки потребни за да можат да ги издржат предизвиците.

– Ако нашите деца тука дипломираат само со успех, тогаш ги научивме погрешно, затоа што тие не научија да одговорат на фрустрациите и неуспесите – вели тој. Исто така, се чини дека правилото од 85 проценти би можело да им помогне на луѓето да развијат чувство дека се „во зоната“, што се случува при зад

„Досадата секогаш се појавува таму каде што не учите ништо, а точноста е 100 проценти“, рече Вилсон, додавајќи дека во ситуации кога точноста, или имате 50 проценти можнпст за погодок, се јавува вознемиреност, затоа што во таа зона не учиме ништо.

„Ова е наша претпоставка, но нè возбудува да мислиме дека тоа е она што не води до напредок“, заклучува Вилсон.