Ја силуваа на снимање, умре од дрога.. СТРАШЕН живот на една од најголемите икони на “големите платна”!!!

Откако снимаше едно од најпознатите филмски ремек-дела досега, неговата ѕвезда се сврте кон дрогата и неколку пати се обиде да си го одземе животот. Последното танго во Париз е еден од најспорните филмови на сите времиња. Режисерот Бернардо Бертолучи и актерот Марлон Брандо заработија многу пари, ги собраа номинациите за Оскар, но жената што ја имаше главната улога во филмот заврши многу полошо, можеме слободно да кажеме – трагично!

Марија Шнајдер, тогашна деветнаесетгодишна Французинка, го оживеа ликот на Џини, свршеница на еден режисер. Во филмот, свршениците дошле во Париз за да го видат станот и го запознале американскиот емигрант Пол. Џини и Пол започнуваат страсна врска која кулминира во принуден секс, познатата сцена со путер.

Тоа беше сцената која најмногу ги шокираше публиката и критиката. Последното танго во Париз беше прогласено за срамно, неговото прикажување беше забрането во неколку земји, но сцената исто така криеше многу подлабока и потемна тајна.

Солзите ми беа вистински “Сцената не беше во оригиналното сценарио. Тие само ми кажаа кога требаше да ја снимаме. Марлон ми рече да не се грижам и дека не е вистинска, но солзите ми беа вистински. Искрено, чувствував дека сум силувана”, рече Марија пред неколку години за „Дејли њуз“. Таа се здоби со светска слава, луѓето ја препознаваа на улица, но нејзиниот живот отиде во погрешна насока. “Да се ​​стане познат беше застрашувачко. Во тоа време немавме телохранители и луѓето честопати мислеа дека сум иста како ликот што го играв на филмското платно и тие се обидоа да ме третираат така. Доживеав многу непријатности …” Марија се присети.

Славата воопшто не и одговараше и неколку пати се обиде да се самоубие. „Премногу се предозирав два или три пати и секој пат се разбудував кога пристигна брзата помош“, рече Шнајдер. Таа призна дека имала среќа бидејќи го преживеала сето тоа. “Изгубив многу пријатели, но имав среќа да сретнам едно лице, мојот ангел, во осумдесеттите години. Таа личност е заслужна затоа што се одвикнав од дрога”.