Aurora Borealis и Australis: Танцувачката магија на природата е најдобро да се набљудува од овие места

Фасцинантни светла можат да се забележат над магнетните полови на северната и јужната хемисфера. Тие се познати како Аурора Бореалис на север и Аурора Австралис на југ.

Поларната светлина се појавува во мноштво бои. Тие најчесто се светло зелени и розови, но исто така се пријавени нијанси на црвена, жолта, потемна зелена, сина и виолетова боја. Исто така, се јавува во многу форми, од дамки или расфрлани облаци од светлина до ленти на небото, лакови, завеси или зраци што го осветлуваат небото.

Патем, Аурора Бореалис (северна зора) го доби името по Аурора – римската божица на зората и Бореа – грчкиот бог на северните ветрови. Аурора Австралис (јужна зора – австралис на латински значи јужна), а најдобро може да се види од Тасманија, Нов Зеланд и Антарктикот.

Како се формира поларната светлина?

Светлосното танцување на поларната светлина е резултат на судир на гасовити честички во атмосферата на Земјата со наелектризирани честички ослободени од сончевата атмосфера. Варијациите на боите зависат од видовите на честички кои се судираат.

Најчестата боја, бледо жолто-зелена, е создадена од молекули на кислород лоцирани на околу 95 километри над Земјата. Ретки, целосно црвени аурори создаваат кислород на надморска височина до 300 километри. Азот создава сина или виолетово-црвена поларната светлина.

Поврзаноста помеѓу поларната светлина и активноста на сончевите дамки се сомнева од околу 1880 година, но благодарение на истражувањето од 1950-тите, сега знаеме дека електроните и протоните од Сонцето патуваат на Земјата во „сончевиот ветер“.

Температурата над површината на Сонцето е екстремно висока, милиони степени Целзиусови. На таква температура судирите на молекулите на гасот се чести и експлозивни. Слободните електрони и протони се исфрлаат од сончевата атмосфера со вртењето на Сонцето и влегуваат во атмосферата на Земјата преку дупки во магнетното поле.

Имено, на патот кон Земјата, овие честички во голема мера се одбиваат од магнетното поле на Земјата, но има две слаби точки лоцирани на Северниот и Јужниот пол. На овие локации, тие се судираат со гасовити честички што резултира со спектакл на небото.

Светлата на Аурора најчесто се протегаат помеѓу 80 километри до дури 640 километри над површината на земјата, објасни Центарот за северна светлина во Канада.

Најдобрите места за набудување на поларната светлина

Најдобрите места за набудување на поларната светлина се оние во северозападните делови на Канада, јужниот дел на Гренланд и Исланд, северниот брег на Норвешка и крајбрежните води северно од Сибир. Аурора Австралис луѓето не ја гледаат често затоа што нејзината светлина е концентрирана во прстен околу Антарктикот и јужниот Индиски Океан.

Исто така, со цел целосно да уживаат во оваа прекрасна природна појава, познавачите избираат локации кои не подлежат на „загадување на светлината“, односно оние каде што нема многу вештачко осветлување. Малите заедници се обично најдобрите места за набудување на поларната светлина.

Зимата на север е најдобро време да уживате во Аурора Бореалис затоа што ноќите се долги и често чисти.

Набљудувајте ја играта на светлината на небото од иглу

Одморалиштето Kakslauttanen Artic е магично зимско одморалиште во Финска со село стаклени иглуси од кои може да се набљудува поларната светлина цела ноќ, од топол кревет. Секое игу е наменета за две лица, до три и има мал тоалет. Бањата е во посебна зграда.

Селото е опкружено со шума и огромен снег. Постојат и прекрасни колиби со кујна, бања, голем камин, сауна и стаклен покрив над спалната соба. Сопствениците на зимското одморалиште имаат изградено и капела со мраз и бар, а гостите можат да изнајмат санки влечени од ирваси или хаски.

Уживање во поларната светлина со волци

Иако е тешко да се замисли да се гушкате со волк како со вашето куче, тоа е можно во Поларниот парк во Норвешка. Туристите одат таму за да ја гледаат поларната светлина и да се сретнат со волци одблизу.

Овој парк се нарекува и „Светилиште на волците“, и овие диви животни растат таму во друштво на луѓе, па посетителите можат да ги допрат.

Освен што уживаат во нивното друштво, посетителите учат колку се важни волците за екосистемот. Патем, сивите волци се на Норвешката црвена листа како критично загрозен вид.

Кога ќе влезат во паркот, посетителите се предупредуваат дека мора строго да ги следат упатствата на чуварите. Само посетителите на возраст над 18 години, со минимална висина од 160 сантиметри, мораат да знаат норвешки или англиски јазик и да бидат во добра здравствена состојба можат да стапат во контакт со волци.

Неодамна, во средината на паркот беше изградена луксузна зграда „Wolf Lodge“, во која се влегува низ тунел чиј влез е надвор од оградата. Постојат огромни прозорци за гледање волци во секојдневните активности. Во „Wolf Lodge“ може да се помине ноќта и понекогаш да се ужива во поларната светлина.

Набљудување на Аурора Бореалис од геотермален извор

Постојат многу геотермални области на Исланд, а пливањето во река или базен среде голем студ може да биде подеднакво убаво како и пливањето во када полна со топла вода, уште поубаво, особено кога можете да гледате ѕвезди и аурора бореалис од топла бања.

Неверојатно искуство.

Поларната светлина може да ја видите и во Австралија и Нов Зеланд

На јужниот остров Нов Зеланд има многу места од кои може да се види Аурора Австралис, како што е малиот град на езерото Текапо со нешто повеќе од 500 жители, островот Стјуарт покрај јужниот брег на земјата, предградијата на Крајстчрч и Квинстаун.

Погледнете колку изгледаше спектакуларно во 2017 година во Квинстаун:

Монт Велингтон, Тасманија

Планината Велингтон е планина која се наоѓа во Хобарт, главниот град на Тасманија. Ако се искачите на нејзиниот врв од скоро 1300 метри кога ќе се појави поларната светлина, ќе имате неверојатен поглед. Некои велат дека оваа локација е совршено место во Австралија за набљудување на Аурора Австралис.

Еве како изгледа во Тасманија: