Објаснија што навистина се случува со нашите мисли додека умираме!

5 февруари, 2021
dreamstime-m-91925328

Станав поотворена, експанзивна и пофлексибилна кон можностите, наспроти „еве што сакам и овие се чекорите што ќе ги преземам за да го постигнам тоа што го сакам“, рече една жена која беше близу до смртта.

Додека нашата мајка лежеше умирајќи, јас и сестра ми седевме до неа, ја држевме нејзината рака и шепотевме зборови за утеха сè додека апаратот во болницата не покажа права линија. Слушнавме дека лекарите честопати се сведоци на позитивни реакции кај пациентите ако најблиските разговараат со нив во последните моменти. Интуитивно помисливме дека можеби мајка ни може да не слушне. Никој не знае со сигурност што се случува додека умираме, но истражувањето на некои невролози покажува дека нашата интуиција е исправна, рече д-р Брајан Е. Робинсон, американски писател, психотерапевт и професор на Универзитетот во Северна Каролина во Шарлот.

Во последните часови пред очекуваната природна смрт, многу луѓе влегуваат во период на неодговорност кога веќе не реагираат на надворешното опкружување. Анегдотилните извештаи од искуствата близу смртта обично вклучуваат приказни за умирање што слуша чудни звуци или го слуша како се прогласува за мртов. Во револуционерната студија од јуни 2020 година објавена во „Научни извештаи“, невролозите откриле први емпириски докази дека некои луѓе можеле да слушнат што се случува околу нив за време на таа фаза на негирање, неколку часа пред смртта, објасни тој.

Ова е студија на невролозите од Универзитетот во Британска Колумбија кои користеле ЕЕГ индекс за мерење на електрична активност во мозокот на пациентите од хоспис во болницата St.John’s кога биле свесни и кога престанале да реагираат.

Тие исто така користеа контролна група на млади, здрави учесници во студијата. Тие ги следеле одговорите на мозокот на тоновите и откриле дека слушните системи на пациенти кои умираат реагираат слично на оние на млади, здрави субјекти, и само неколку часа пред да починат.

Тие заклучија дека „мозокот што умира реагира на звучни дразби дури и за време на несвесна состојба и дека слухот е последното сетило за влегување во процес на умирање“.

Многу луѓе кои имале искуства близу смртта го опишуваат како чувство на стравопочит или блаженство, како и дека неволно се вратиле во своите тела.

Д-р Џил Болте Тејлор, американска научничка специјализирана за истражување на мозок, го опиша сопственото искуство откако доживеа мозочен удар во својата книга „My Stroke Of Insight“. Таа вели дека чувствувала стравопочит додека умирала откако се случило крварење во левата хемисфера на нејзиниот мозок, и се проширило толку брзо што по четири часа било со големина на тупаница.

Влегов и излегов од свеста со десната половина од мозокот. Кога пристигнав во болницата, крварењето беше со големина на тупаница во левата хемисфера. Во текот на утрото влегов во некоја блажена еуфорија, свеста на мојата десна страна од мозокот. И тогаш ќе се вратив и ќе се занимавав со деталите за тоа како да си помогнам – рече таа, додавајќи дека за време на таа борба за живот се менувала помеѓу несвесна и свесна состојба за време за кое знаела што и се случува и што е околу неа, но таму немаше чувство на страв.

Бев многу благословена. Воопшто не се плашев. Лежев таму во блажена еуфорија на десната страна од мојот мозок. Или бев во левиот мозок, преокупирана со обидот да дознаам што треба да направам за да управувам со сопственото спасување – таа се присети на искуството врежано во нејзината меморија за цел живот.

Мозочниот удар го смени нејзиниот живот, нејзините приоритети, но и некои перцепции

Мозочниот удар ме промени сто проценти. Ме оддалечи од верувањето дека сум центарот на светот и дека само ‘јас и моето’ имаат значење. Целиот тој круг, свеста за мене како индивидуа, исчезна, и во отсуство на фокус на себеси, се префрлив на свеста дека сум дел од човештвото. Станав поотворена, експанзивна и пофлексибилна кон можностите, наспроти „еве што сакам и овие се чекорите што ќе ги преземам за да го постигнам тоа што го сакам“. Се оддалечив од линеарниот начин на гледање на светот и мојата врска со него. Живеам поотворено за можностите што може да биде и што најмногу ми одговара – вели д-р Џил Болте Тејлор.

Таа исто така вели дека на смртната постела сфатила што е навистина важно во животот, така што денес нејзините приоритети се сосема различни отколку пред мозочниот удар.