Романика – популарни европски градби кои настанале поради стравот од апокалипса

Иако многу луѓе се фасцинирани од ренесансата и барокот, романиката исто така одигра исклучително важна улога во изградбата на нашиот континент. На крајот на краиштата, одличен пример за град е италијанскиот Сан Џимињано, типичен романички град украсен со бројни кули. Секако, тешко е да се дознае се за романиката во една статија, но од овие 5 работи вреди да се започне.

Романиката започнала поради стравот од апокалипсата

Како што календарот се приближувл до 1000 година, средновековните христијани верувале дека крајот на светот е близу. Според христијанската доктрина, по апокалипсата ќе следи Страшниот суд, а бидејќи лошата „оценка“ значи вечност во пеколот, раните христијани сериозно се подготвувале. Според тоа, во годините што доведоа до овој пресврт, имало религиозен жар што предизвикал споредлив пораст во градењето на цркви низ Европа. Кога милениумот поминал без инциденти, стравовите се префрлија на 1033 година, илјада годишнина од смртта на Исус. И тоа помина без апокалипса, но христијанската активност не се намали. Црквите продолжија да никнуваат низ христијанскиот свет за да се приспособат на растот на населението овозможен од релативната стабилност и просперитет. Во Западна Европа, овие цркви биле претежно романескни.

Врз основа на класични модели

Научниците веруваат дека романската архитектура е поблиска до римската архитектура отколку нејзините средновековни претходници. Сепак, романската имала и неколку други влијанија, вклучително и ранохристијанска, каролиншка, отонска, византиска и исламска уметност и архитектура. На пример, употребата на испреплетени слепи лакови како декорација се чини дека потекнува од исламската архитектура.

Исто така, во италијанските цркви често се појавувало византиско влијание, особено позлатените мозаици. Сепак, малкумина би ги помешале повеќето романички градби со класичните римски градби и покрај нивните заеднички архитектонски форми.

Првиот меѓународен стил на средниот век

Стотици години по падот на Рим, средновековниот уметнички и архитектонски стил беше првенствено локална работа. Сепак, романската архитектура достигна меѓународна употреба. Примерите се појавуваат во Франција, Англија, Италија, Шпанија, Германија, Скандинавија и крстоносните држави (области на Светата земја контролирани од латински христијани), со некои регионални варијации се разбира.

Како се рашири толку многу?

Едноставно кажано, западниот свет во тоа време стана доста „меѓународен“ свет, бидејќи релативниот мир и просперитет ги овозможија патувањата и трговијата. Луѓето и стоките се движеа по копно и море, носејќи со себе идеи како романиката. Норманските освојувања, најпознатото освојување на Англија во 1066 година, но исто така вклучувајќи ги и Сицилија и јужна Италија, честопати се заслужни за носењето на романиката во тие области. Ова е причината зошто романските цркви во Англија понекогаш се нарекуваат нормански или англо нормански.

Популарен стил во изградбата на манастири

Романиката беше архитектонски стил на избор за најголемите манастири на ерата, како што е моќната бенедиктинска опатија Клуни во Франција, како и за строгите редови како што се цистерцијците, кои развија елегантен, минималистички поглед на романескната. Со нивната растечка репутација, монашките фондации основаа зависни, таканаречени „куќи ќерки“ низ цела Европа, ширејќи го својот префериран романички архитектонски стил.

Многу романички градби се живи и денес

И покрај тоа што се стари илјада години, денес се зачувани изненадувачки број романички цркви и манастири. Се разбира, многу од нив се модифицирани со текот на времето, добивајќи готски, ренесансни, барокни или 19 век елементи и украси. На пример, катедралата Сантијаго да Компостела доби доцносредновековен манастир, две барокни фасади и барокен олтар. Исто така, Сантијаго сè уште е една од најпопуларните христијански дестинации за аџилак.