Синовите на Македонија, од Филип II Македонски, па до денес

Филип II Македонски

Крал на Македонија и освојувач на Илирија, Тракија и Грција

Кралот Филип II владеел со Македонија од 359-336 п.н.е. Роден е во Пела, главниот град на античкото македонско кралство, како најмлад син на кралот Амнита III и кралицата Евридика. По смртта на неговиот татко, престолот го наследиле неговите браќа Александар II и Пердика III кои безуспешно се бореле со континуираните напади од соседните Тракијци, Илири и Грци. Тракијците за многу кратко време ја присвоиле источна Македонија, најсилните грчки воени сили на Теба постојано интервенирале во внатрешната македонска политика, а Илирите ја ставиле северо-западна Македонија под своја окупација. Во тоа време Филип II (во периодот од 368 п.н.е. – 365 п.н.е.) бил заложник во Теба, водечки град во Грција во тоа време. Во заробеништвото тој ја набљудувал воената техника, од тогаш најголемата сила во Грција. За време на својот престој во Теба се здобил со грчко воено и дипломатско искуство од страна на Епамонид, тебански генерал. Кога тој се вратил во Македонија веднаш бил поставен да му помогне околу зајакнувањето и реорганизацијата на македонската армија, на неговиот постар брат Пердика III, кој во тоа време бил крал на Античка Македонија.

Но, во 359 година, кога кралот Пердика III поставил за цел да се борат со Илирите за ослободување на северо-западниот дел на Македонија, македонската војска претрпе катастрофален пораз. 4.000 македонски војници, вклучувајќи го и нивниот цар Пердика III лежеле мртви на бојното поле. Тоа претставувало уште поголема закана за постоењето на македонското кралство.

Смртта на неговите постари браќа Александар II и Пердика III му овозможиле да го запоседне македонскиот трон во 359 п.н.е., на почетокот назначен за регент на неговиот малолетен внук Аминта IV но подоцна успеал целосно да ја превземе власта во своите раце.

 

Филип Втори на македонскиот престол и кампањата против Илирите

Филип седнал на македонскиот престол во најтешките времиња; државата била буквално на работ на колапс, нејзините соседи сакале да стават крај на нејзиното постоење. Македонската држава била дополнително ослабена поради внатрешните превирања, Пајонија била независна и надвор од македонска контрола, како и дополнителни претенденти за тронот кои биле помогнати од страна на странски сили биле сериозна закана за владеењето на Филип.

И покрај големата опасност, 21 годишниот крал не бил обесхрабрен, кој наскоро ќе ги покажал своите извонредни дипломатски вештини. Тој го опсипал Тракискиот крал со подароци и го убедил да го усмрти првиот македонски претендент за тронот, кој нашол прибежиште во тракискиот суд. Потоа, тој го победил во една битка, вториот претендент за тронот, кој бил поддржан од грчките моќи во Атина. Внимателно за да не ги вознемири Атињаните, направил договор со нив, отстапувајќи го градот Амфипол на македонскиот брег на нив. Така, за повеќе од една година тој ги отстранил сите внатрешни закани и обезбедил безбедност на неговото кралство заедно со самото цврсто застанување на тронот.

По овие настани, Филип решил да го ослободи северо-западниот дел на Македонија од Илирите. Во 358 п.н.е. се сретнал со нив во една битка со неговата позната фаланга и успешно ги поразил. Илирците од оваа битка избегале во паника, оставајќи зад себе 7000 мртви, или тоа било ¾ од нивната вкупна сила на бојното поле. Северо-западна Македонија била слободна, како и сите кантони на Горна Македонија, вклучувајќи ја и Lyncestia родното место на мајката на Филип, кои западнале под македонска контрола и лојалниот ослободител. Македонската армија вртоглаво почнала да се зголемува и ја нападнала Илирија, освојувајќи ги сите илириски племиња и навлегување длабоко во земјата, каде фалангата запрела некаде пред јадранскиот брег.

Реорганизација на македонската армија

Филип II, македонските војници во фалангата ги снабдил со “sarissa“, копје кое било долго 6 метри. “Sarissa” која се држела исправено крената од задните редови на фалангата (обично постоеле осум реда), помогнала да се скрие маневрирањето позади фалангата од гледната точка на непријателот. Кога копјето се држело во хоризонтала од страна на војниците во фалангата, било брутално оружје.

Филип II, војската и војувањето ги направил начин на живот за македонските мажи. Тоа станало професионална окупација, која била добро платена, а војниците можеле да го прават преку цела година, за разлика од минатото кога војниците имале скратено работно време, кои понекогаш го правеле кога биле слободни од земјоделството. Ова му овозможило на кралот да смета на своите луѓе редовно и постојано, градејќи единство и кохезија меѓу своите луѓе.

Продолжува.