Страшна приказна за грофицата сериски убиец: Се капела во крвта на невини девојки, а само еден погрешен чекор ја одвел до бавна, но сигурна смрт!

Таа сеела терор со децении пред некој да се осмели да и застане на патот, па дури и тогаш, поради нејзиното потекло и добрите врски, не била осудена.
Дотогаш, таа искасапила стотици девојки, како и сите што се обиделе да ја спречат. Се викала Ерзебет Батори, била унгарска грофица и најсуровата жена масовен убиец.
Убавата девојка Ерзебет ја вериле за моќниот Ференц Надажди уште кога имала 11 години. Веќе на 15-годишна возраст, таа станала грофица Батори, а пред венчавката родила женско дете, за кое се шпекулирало дека е ќерка на еден од слугите на Ерзебет.

Како подарок за венчавката, невестата го добила замокот Шахтице во денешна Словачка, кој се наоѓал на врвот на еден рид и бил опкружен со село. Ова е местото каде Ерзебет ќе помине поголем дел од својот живот и ќе изврши ужасни злосторства.

До 1602 година, кога нејзиниот сопруг бил убиен, Ерзебет родила шест деца. Сепак, за нив се грижеле дадилки, а младата грофица своето време го поминувала во чешлање и грижа за својот изглед. Подоцнежните сведоци тврдат дека таа секогаш била опседната со убавината и желбата да остане млада засекогаш.

Не е познато кога Ерзебет започнал да убива девојчиња, но се верува дека тоа било помеѓу 1585 и 1610 година. Нејзиниот сопруг и роднини веројатно знаеле за нејзините злосторства. Ако ова е вистина, тогаш едноставно никој не сакал да интервенира.

Според легендата, откако една од собарките ја изнервирала, Ерзебет и забодела ножици во главата. Крвта на девојчето паднала на рацете на грофицата. Кога Ерзебет се измила, нејзе и се чинело дека каде што имало крв, кожата станала помлада.

Опседната со убавина и вечна младост, грофицата Батори заклучила дека ако се капе во крвта на убави, млади девојки или дури и ја испие нивната крв, може да стане поубава од кога било.

И така започнал нејзиниот крвав живот. Со четворица асистенти, Ерзебет поканувала млади, претежно невини девојки во нејзиниот замок, сурово ги измачувала, им ја пиела крвта, а потоа ги убивала.

По некое време, таа почнала да верува дека крвта на селските девојчиња нема никакво влијание врз нејзината кожа, па убивала и благороднички кои ги канела да бидат нејзини гости во замокот.

Биле потребни децении за да се откријат страшните дела на Ерзебет. На крајот, се чини дека станала многу невнимателна – во 1610 година таа фрлила 4 масакрирани жртви од високите sидини на замокот, а веста за тоа стигнала до Виена и до самиот цар.

Соучесниците на Ерзебет биле погубени, но нејзиното благородно потекло ја спасило од смрт. Како и да е, се нашол начин строго да се казни – таа била заѕидана во една од одаите на нејзиниот замок со мал отвор преку кој и била доставувана храна.

По четири години таков затвор, Ерзебет Батори, „крвавата грофица“, била пронајден мртов во 1614 година. Локалните селани не сакале да дозволат да биде погребана на селските гробишта, па телото било пренесено во семејната крипта и, според преданијата, било закопано таму.

Денес, локацијата на гробот е непозната.