Д-р Бери Колвин дојде до сосема необичен заклучок истражувајки околу феноментот на духовите и нивните необајсливи звуци кои тие ги произведуваат.
Според анализите врз бројните звучни снимки направени од полтергеистите, во кои се смета дека духовите се причина за поместување на предмети или пак некоја чудна бука, Колвин дојде до заклучок дека овие звуци сосема се разликуваат од оние кои ги слушаме вообичаено.
Покрај ова Колвин анализираше и други најпознати случаи на своите колеги кој се случувале во периодот од 1960 та и 2000 та година. Иако звуците кои ги произведува човекот и оние кои наводно ги прават духовите се доста слични, Колвин успеа да забележи многу важна разлика во звуците, која ја има во сите анализирани снимки и со која би можело еднаш засекогаш да се потврди постоењето на духовите.
Кога се произведува нормална бука, звукот (трае неколку милисекунди) станува силно гласен а потоа се затишува. На сличен начин е и кај буката која ја произведуваат духовите, само што звукот на почетокот не е најгласен.
Според неговото објаснување, вели дека звукот настанува постепено од самите предмети. Така на пример со ударот со рака во маса ќе се чуе јасен и гласен звук, а доколку духот одлучи да удри во масата, според теоријата, ќе мора да го „пројде“ предметот бидејќи не може физички да го удри. На тој начин духот ќе создаде идентичен звук, но на снимката очигледно дека звукот не настанал при судар на предметот и површината ( во овој случај раката и масата), туку постепено се отргнувал од масата.
Со оглед дека станува збор за милисекунди, човечкото уво не може да примети разлика во звуците, но наводно може да ја „почуствува“.