Се што ни се случува и се што никогаш нема да ни се случи зависи од изборите што ги правиме. Секој ден, секој час, секоја секунда…
Секогаш ми се допаѓала идејата дека секој наш избор се мултиплицира и се реализира во двете крајности. Дали ќе избереш правилно или ќе избереш погрешно.
Но кој по ѓаволите, одредува што е правилно, а што погрешно? Како лекција по англиски јазик во петто оделение: True or False? Само кога ќе помислам да одам да си купам цигариако се запрашам дали навистина имам потреба од нив доаѓа False. Но и покрај тоа одам и си ги купувам…
Ние многу често знаеме дека она што го правиме можеби не е правилно, но пак имено тоа ни се допаѓа и го правиме. Ништо во животот не е чиста монета. Никој не е премногу лош, ниту премногу добар, како глупавата Снежана и затоа повеќе ги сакам џуџињата зошто тие барем имаат карактер…
Ги сакам луѓето што можат да ги извлечат од мене и најсветлите и најтемните мои страни.
Не е лесно човек да се заборави себе си, но понекогаш тоа се случува. И тоа е најлошото. Да заборавиме кои сме ние, зошто се подчинуваме на правилното и погрешното и на нечии представи за тоа, наместо да го слушаме своето глупаво срце. Тоа прави грешки. Но ако срцето не ни е глупаво, едноставно немаме срце.
Никогаш не ни е доволно тоа што го имаме – true
Понекогаш едноставно треба да преголтнеш и да продолжиш напред – False
Никогаш нема да си среќен, ако не си бил и несреќен – True
Ете зошто доаѓаат грешките. Од малите вистини и големите заблуди. Или обратно.
Животот не е True or False.
А само True and False.