Сме се собрале Рамче, еве како што гледаш, соберинела на сите твои роми пред твојата дупка. Не памтиш ти Рамче, кога беше жив, беше бре сила, беше ауторитет за нас ромите. Ма ти Рамче беше паша кај нас у Шутка – најлав беше од сите. Ти текнуе ли бе Рамче кога правевме тепачка ја со Реџо, Реџо со Нусрет, Нусрет со Рамбо, а Рамбо со Ранду и после ти си доваѓал и си терал се у пичку материну.
Ооооо Рамче, ти беше херој, само ти смееше да прднеш пред оној џандарон Лале без страв. Ти беше прва виолина у наша циганска капела, свиреше бре Рамче како Штрафус, у уста да те ебам!
Ех друже Рамче, ти беше јуначинела на виолина. А бре цигани, памтите ли како свиреше Рамче, да му ебам ја мајката циганска… Па кога ќе фатеше она високо Це, па кога ќе ја засфиреше Ќељан Даде, па цела публика му пее со него…
Леле, курафте била судбинава бе Рамче, еве те гледам бре лежиш ко труп на тоа мртовечкото, ма ми се иде и ја да идам у пичку матер.
Доста е бре Рамче, од жал ќе ми го напукне срце, пизда ли ти матер што мораше да умреш така млад и зелен. Отиде ти на оној другиот свет, жими кур што ќе се вратиш на овој. Нека ти е лесна ромска земја.
Ајде Рамче, да си жив и здрав!