Како луѓето и единствените животни во вселената (сега за сега, можеби наскоро ќе откриеме нова форма на живот некаде таму) кои се свесни за својата трајност, се опседнати со смртта, секој ден од животот. Нема ништо пострашно, ништо што повеќе не тресе поеќе од идејата дека едноставно исчезнуваме, не постоиме еден ден. И сите наши мисли и соништа, надежи и тајни желби едноставно ќе исчезнат, како никогаш да не постоеле.
Старогрчките философи, како Платон, на пример, размислувале околу идеологијата за една бесмртна душа. Тој верувал во метемпсихоза, преминувањето на душата од едно живо тело во друго и во реинкарнација, повторното раѓање на душата во ново тело.
Има еден проблем со целиот концепт на бесмртна душа. Ние несомнено ја прифаќаме идејата дека нашите души продолжуваат да постојат по нашата физичка смрт, но некако тешко е за нас да веруваме дека исто така постоела пред нашите тела да бидат создадени. Дали има некој вид на космичка мешавина каде што сите души остануваат додека не се најде ново тело на располагање? И ако е така, она што се случува со душата овие денови, со брзиот раст на населението што го имаме? Дали душите се делат на три или шест? Можеби тоа е зошто луѓето се толку бездушни и ладни во последно време :)))
Или тоа би можело да биде дека човечките души се создадени во моментот на нашиот почеток, со преземање на делови од душите на нашите родители? Тоа има смисла, кога ќе се погледне на оние кутри родители со десет деца, тие навистина изгледаат како да не постои душа во нив.
И ако се свртиме од духовното извршување на вечниот живот, ќе дојдат очајни орди на луѓе кои се обидуваат да постигнат физичка бесмртност на нивните човекови органи. Звучи навистина научно-фантастично и навистина е богат изворот на инспирација за вампири, супер херои или научно фантастични филмови во кои магичното апче е откриено и луѓето се способни да живеат вечно. Со најновите откритија на науката и технологијата и медицината, се чини дека всушност не сме толку далеку од добро, можеби не да се постигне бесмртност, но продолжување на нашите животи.
Но, замислете ако ние навистина можеме да го прекинеме процесот на стареење на нашите клетки, ако чудесно се избегнат сите болести и трауми, а некои магичен ден во иднина ние всушност успееме да ги задоволиме желбите на секој жив човек – да се избегне смртта и да се живее вечно. Дали човечкиот род конечно ќе биде среќен и задоволен? Некако, се плашам дека нема. За да го задржите ова во сферата на “реална” фантастика, да претпоставиме дека најдолгиот животен век со сета технологија, наука, медицина и др. се уште ќе биде некаде помеѓу 1000 и 2000 години. Тоа звучи подносливо, па дури и привлечно. Но, дали може воопшто да се замисли бесконечноста? Можете ли да живеете со идејата дека би биле на Земјата уште во истото тело како во текот на денот кога сте се родиле пред милиони години и повеќе – засекогаш?
Искрено, ако мене ме прашувате, звучи како кошмар, дури и полошо од идејата за смртта и целосното исчезнување! За почеток, ние се уште еволуираме и кој знае каква ќе биде иднината на човечките суштества, каква храна ќе јадеме, дали ќе изгубиме некои бескорисни органи (како што некои научници веќе предвидуваат), што јазик ќе зборуваме? Би постоела една цела луда вечност и богами што е многу многу е.
Претпоставувам, тоа што се обидувам да го кажам е – да уживате во животот, додека трае. Искористете го најдоброто од него! Нашите животи се толку бесценети поради тоа што се единствени, неповторливи и конечни. Секој ден се случува само еднаш и никогаш нема да добиете втора шанса да направите нешто подобро од тоа тогаш, па искористете ги сите можности и никогаш да не се каeте за скоро ништо, освен за некои работи 😉