Како би се чувствувале ако не можете да замислите апсолутно ништо сликовито?
Ова е точно како функционираат луѓето на кои им е дијагностициран проблемот со афантија.
Имено, тоа е феномен на размислување за спомени и луѓе без никакви слики.
Верувале или не, има луѓе кои едноставно не замислуваат слики, на пример додека читаат книжевно дело. За нив, описите на пејзажите и протагонистите немаат никаква улога. Некои од нив дури и не ја разбираат целта на создавање вакви ментални слики.
Во 2015 година, овој феномен беше дефиниран како афантија, но тој постои многу подолго. Тој бил забележан од Џон Стјуарт Мил во 19 век и во своето тврдење го претставувал „проблемот со туѓата свест“. Имено, не можеме да заклучиме врз основа на нечие однесување што е скриено во нивната свест, ниту дали тие размислуваат за истите работи како нас, за време на истото однесување или активност.
Некои луѓе имаат јасни ментални слики, додека други во исти ситуации се целосно запознаени со овој феномен.
Зошто и колку често се јавува афантија?
Истражувањето спроведено досега покажа малку. Афантазијата е вродена и когнитивните функции во овој случај се развиваат поинаку отколку кај оние што се потпираат на слики. Во 2010 година, еден човек дојде на Универзитетот во Екстер кому нешто почна да му се случува на шеесет и петгодишна возраст, нешто нереално за него до тогаш, што еден од професорите подоцна го нарече афантија.
Врз основа на овој случај, професорот Адам Земан ја објави својата работа, а луѓето што ја препознаа оваа појава, почнаа да го бараат. Пет години подоцна, тимот на Земан објави истражување во кое учествуваа неколку лица, а потоа на оваа невозможност за создавање на умствени слики беше дадено службено име. Земан сè уште работи на истражување на афантазија, како и да одговори зошто и колку често се јавува.
Филозофите од емпиристичката традиција во 17 и 18 век ја нагласија важноста на менталните слики. Некои филозофи го изедначувале значењето на идејата со менталните слики, додека други верувале дека значењето на јазикот се заснова на идеја или ментални слики. Во филозофијата од 19 и 20 век, значењето на менталната слика како носител на значењето ослабна многу.
За време на истражувањето на феноменот на афантазија, професорот Адам Земан забележал дека луѓето ја развиле моќта на апстрактно набљудување, тие се креативни, сакаат да читаат и да сликаат. Исто така, забележано е дека сонуваат слики, иако не можат свесно да ги создадат додека се будни. Тие се потпираат на факти, а не на фотографска меморија.
