Синдром на хроничен замор е медицинска состојба која честопати се потценува. Може да се влоши со физичка и ментална активност и да не се подобри со одмор, а многумина дури и не знаат дека страдаат од оваа состојба, пренесува Fox News.
Првото нешто што треба да знаете е дека хроничниот замор и синдромот на хроничен замор се слични, но со посебни проблеми.
Она што е заедничко е дека симптомите опстојуваат повеќе од неколку месеци, дека спиењето не се подобрува и дека состојбата се влошува со физичка активност. Синдром на хроничен замор трае подолго од хроничен замор и подразбира постојана слабост на мускулите.
Истражувачите долго време се обидуваа да ги пронајдат точните причини за синдромот на хроничен замор, а неколку студии откриле слични врски кај пациентите. Се воспостави дека здравјето на абдоменот игра важна улога во овој проблем и дека многумина на кои им е дијагностицирана оваа состојба имаат гастроинтестинални проблеми. Покрај тоа, проблем со тироидната жлезда исто така е честа причина.
Оваа состојба може да се појави и како резултат на неколку здравствени проблеми, како што се вирусни инфекции, одредени болести, ослабен имунолошки систем и проблеми со надбубрежната жлезда.
Дијагностицирање и третман
Не постои тест со кој може да се утврди дали некој страда од хроничен замор и дали има синдром на хроничен замор, но лекарите можат да направат серија тестови за да го утврдат ова, а медицинската историја и тестовите на крвта помагаат да се дијагностицира.
Од оваа состојба можат да страдаат сите, вклучително и деца, а оние со ослабен имунолошки систем или оние кои пиеле премногу антибиотици се особено изложени на ризик.
Ако сте уморни иако спиете добро и не сте под стрес, тогаш треба да побарате помош, особено ако сте се здебелиле, ако сте анксиозни или депресивни и имате гастроинтестинални проблеми. Тогаш е јасно дека заморот нема никаква врска со вашиот животен стил и дека е доволно сериозен што треба да посетите лекар.
Кога се дијагностицира синдром на хроничен замор, на пациентите им се препишува изменета изхрана, до која треба строго да се придржуваат, а остатокот од терапијата варира од личност до личност и состојбата што довела до овој синдром.