Кристоф Конц, млад ,талентиран и светски познат виолинист со австриско-унгарско потекло, раскажа како ја почувствувал првата средба со виолината на славниот композитор Волфганг Амадеус Моцарт. Како што рече, кога прво ја зел во раце, а потоа свирел, имал чувство дека разговара со самиот Моцарт.
Конц (33) имал можност да стапи во контакт со виолината на славниот композитор кога ја посетил куќата на Моцарт, пред осум години. Имено, тој тогаш го прашал персоналот кој ги чува спомените на композиторот дали може да ја допре, но тој не можеше ни да сонува за одговорот што го доби, пишува „Гардијан“.
„Зачудувачки е што ме оставија сам со неа во една соба во неговата родна куќа и ја затворија вратата. Ја свирев нон стоп неколку часа. Тоа беше блажено будење. „Прилично сум сигурен дека никој од самиот Моцарт не потрошил толку многу време на тоа до денес“, се сеќава возбудено. Од тогаш до денес, Конц неколку пати имаше можност да свири на виолината на Моцарт. Како што рече, ќе го имал истото чувство секој пат.
Конц започна да свири виолина на четиригодишна возраст, а исто така е и почитуван солист и диригент, како и главен втор виолинист на Виенската филхармонија. Тој рече дека минувал низ најинтензивните денови во својата кариера. Со одлука на музејот посветен на Волфганг Амадеус Моцарт, тој доби дозвола да ја користи на настапи, а придружуван од двајца телохранители кои ја чуваат виолината на патувања низ Европа. Бидејќи таа не беше свирена активно долго време, тој вложи многу напор, како што рече, да ја „оживее“.
Инструментот направен е во средината на 18 век во Митенвалд во Баварија, град кој сè уште е познат по производство на виолини. Моцарт свиреше на неа кога на 13 години стана концерт-мајстор во Салцбург Хофкапела. За време на турнејата во родниот град на неговиот татко Аугсбург во 1777 година, тој му напиша откако го свири својот втор концерт за виолина: „сите го пофалија мојот убав, чист тон“. Во Минхен, подоцна истиот месец, публиката зјапаше со раширени очи и отворени усти. Свиреше како да е најголемиот виртуоз во цела Европа. Виолината, за разлика од онаа што обично ја свири Конц, Страдивариус од 1707 година, не е модернизирана, па произведува звуци што овозможуваат да се свири со поголеми оркестри во поголемите сали. Конц го опишува звукот како „многу убав, особено на повисокиот регистар со фокусиран, многу свилен, сребрен тон, со кој навистина може да се пее“.