Сите сме се справиле со пасивно-агресивни луѓе во одреден момент од нашите животи. Ова е всушност еден од најчестите типови мазохизам и примери на пасивно насилство во врските, што се рефлектира во личен неуспех, одложување и самоуништувачко однесување, што првенствено негативно влијае на самата личност, а потоа и на неговата околина. Д-р Даниел Хол Флавин од Клиниката Мајо тврди дека кога на пасивно агресивните луѓе им се дава задача што не е по нивна желба, тие ретко ќе го кажат тоа, а задачата нема да биде извршена како што треба.
Ако сте ја чуле изреката „ Најлоши се кон оние што им се најблиски“, тогаш полесно ќе го разберете самиот концепт на пасивна агресија. Луѓето кои се склони кон ова нарушување, честопати се однесуваат исто така. Нивниот развој е под големо влијание од контрадикторните пораки испратени од семејството и околината.
Психологот Витсон изјави за „Психологија Денес“ дека негирањето на гневот е класично пасивно агресивно однесување. Луѓето како ова се обидуваат да ги сокријат своите вистински чувства и да се однесуваат како што мислат дека се очекува од нив. На пример, тој ќе рече дека сè е „добро“ и покрај тоа што не е, тој ќе собере фрустрации и негативна енергија. Со тоа самите се ставаат во улога на жртва.
Основата на пасивната агресија е недостаток на самодоверба и честопати доведува до разочарување на другите со убаво однесување, лажни насмевки и нудење услуги. Откако ги исцрпуваат своите резерви за подесување, тие ја откриваат вистинската состојба преку нејасни изјави, тишина и слични манипулации. Сепак, коментарите на пасивно агресивна личност понекогаш можат да бидат „нож во грб“, тоа е, затоа што тоа го велат на индиректен начин.