Долго време се веруваше дека кучињата не ги препознаваат боите и дека го гледаат светот во црно-бело или во сенки. По бројните студии и експерименти, научниот свет се согласува дека кучињата можат да видат и бои. Сепак, опсегот на бои што кучињата ги препознаваат е далеку посиромашен и помалку живописен од човечкиот, но кучето го надополнува овој недостаток со други сетила.
Кај кучињата, скалата на боја што ја гледаат вклучува нијанси на крем, бела, сина, виолетова и сива боја. Кучињата можат да препознаат сино-виолетови нијанси, жолти и сиви нијанси, но не гледаат разлика помеѓу зелена, жолта, портокалова и црвена. Исто така е многу тешко да се разликуваат зелените од сивите нијанси.
Кучешкиот вид има и некои други карактеристики, како што е ширината на видното поле, што кај луѓето е 160 степени од двете страни. Очите на кучето се поставени малку повисоко на страната на главата, што значи дека кучињата имаат многу пошироко видно поле од 200 до дури 270 степени. Поради тоа, кучето може да забележи повеќе работи што се случуваат околу и зад него, но, за разлика од луѓето, кучињата немаат толку развиено чувство за длабочина.
Сите сетила кај кучето работат заедно за да создадат целосна слика за светот околу нив. Иако кучешкиот вид не е добар како кај луѓето, нивното одлично чувство за мирис го компензира овој недостаток. Основното сетило кај кучињата е сетилото за мирис, кое потоа им помага да создадат целосна слика за светот со други сетила.
Кучињата имаат добро чувство за движење, како и далекувидост, што значи дека можат да гледаат предмети подобро во далечината, но кога се поблиску до нив нејасни и матни. Кучињата немаат око за детали и не можат да ги препознаат обрасците на предметите како острина на видот кај кучињата е шест пати помалку од оној кај луѓето.
Ноќниот вид кај кучињата и нивната способност да разликуваат форми, пречки и простор е многу подобар отколку кај луѓето. Очите на кучето имаат повеќе сензори кои им овозможуваат на очите подобро да ја процесираат достапната светлина, односно да ја зголемат.