Колку и да имаат разбирање, одредени работи мажите не ги простуваат.
Некои од нив жените ги прават свесно, а некои целосно несвесно, затоа што се дел од личноста.
„Душо, не можам да живеам без тебе“
Прекрасно е да се знае дека некој те сака и не може да живее без тебе. Живеете заедно еден месец или два и сфаќате дека „влечете“ возрасна жена со вас насекаде затоа што таа „се плаши да остане сама во станот“; затоа што ќе венее ако не и повторуваш секој час колку ја сакаш, затоа што не смееш јавно да и ја отпушташ раката затоа што „тоа е знак дека се срамиш од неа“.
Мажот ќе го истрпи тоа некое време, а потоа во првата можност се сврти и заминува, почнува повторно да дише и почнува да се чувствува како разумно суштество кое може да живее самостојно.
Не можам сама да се грижам за станот
И тогаш сфаќа дека пред него, мајка ти се грижеше за станот и за тебе, а сега тоа е тој. „Не знаете“ да ги платите сметките (бидејќи сите во банка се малку лути), не знаете како да повикате водоводџија (затоа што зборува нешто неразбирливо), не знаете да резервирате хотел за лето (затоа што зборуваат англиски), не знаете како да запишете дете во градинка (затоа што сте дете на возраст од 30 години).
Расправијата со жена е сосема друга димензија на разумот
„Тоа го направи твојот син! Ох, сега е „син ми“. Пред тоа, тој беше „нејзиното бебенце“. Пред тоа, вашиот син сам ги отфрли пелените, кој прв доби висока пет по математиката, кој прв научи да вози велосипед. А, кога тој ќе стори нешто лошо, тогаш вие луто велите „Тоа го направи ТВОЈОТ син!“
Треба да се грижиш за мене затоа што сум дама
Уште еден женски смртен грев. Плати го ова, плати го тоа, и повторно, дури и ако не е сè во парите, сè се сведува на повлечи го ова, натовари го тоа. На крајот, некој се чувствува повеќе како магаре отколку како човек.