Шеќерот нема рок на траење, но само ако се чува правилно.
Шеќерот никогаш нема да се расипе бидејќи не поддржува развој на бактерии. Меѓутоа, треба да се спречи згрутчувањето, да се внимава да не стане тврд како камен и да се чува подалеку од влага, топлина и инсекти.
Најдобро е шеќерот да се чува на собна температура во херметички затворен сад. Важно е садот да има капак кој целосно го покрива, а пред да сипете шеќер во него, внимавајте внатрешноста да е целосно сува.
Садот во кој го чувате шеќерот треба да биде подалеку од сите извори на топлина или влага, пред се шпорети и мијалници. За секој случај, можеби не е лоша идеја да додадете апсорбер на влага – еден од најдобрите е обичниот бел ориз, кој можете да го ставите во платнена кеса (околу една кафена лажичка) и да го ставите на дното од садот каде што го чувате шеќерот.
Кафеавиот шеќер е особено склон кон стврднување, па веројатно ќе треба да го омекнете пред да го употребите. Можете да ставите парче јаболко или леб во садот со шеќер, бидејќи спречува влага и стврднување. Може да го ставите кафеавиот шеќер во стаклен сад, па во микробранова печка со друг стаклен сад наполнет со вода – влагата треба да го омекне за помалку од една минута (проверете во интервали од 20 секунди за да избегнете прегревање).
Шеќерот во прав е добро да се чува на собна температура, се додека е во херметички сад. Иако пченкарниот скроб е додаден како средство против грутки, можеби ќе треба да го промешате или просеете за да се ослободите од сите грутки.