Многумина од нас не размислуваат многу за разговор во брак или врска, тоа е нешто што се подразбира. Често се случува луѓето во долги врски полека да почнат да го премолчуваат своето мислење пред партнерот. Понекогаш се случува за некои проблеми да не се разговара со години. Не се осмелуваме да кажеме од што сме незадоволни, ниту што ни пречи, не сакаме да се расправаме, полека престануваме да зборуваме за нашите желби и аспирации.
Во денешно време да се биде во брак или во врска е вистинска вештина или предизвик. Секоја љубовна врска се менува со текот на времето. Кога врската допрва почнува, секогаш имаме тема за разговор, потолерантни сме, поопуштени, активно разговараме за се, понесени сме од новото. Имаше доверба и отворена комуникација што создаде атмосфера на интимност и разбирање. По одредено време, разговорот може да стане изнуден и површен, бидејќи материјалот го снемува. Страста и возбудата што некогаш ги чувствувавме неизбежно исчезнува и има се помалку теми за квалитетен разговор. Многу парови заглавуваат во оваа ситуација – меѓу нив владее тишина, празнина што ја создава тишината.
Она што времето не треба да го избрише е отворената комуникација, која кога ќе ја снема – тешко е повторно да ја оживее. Секојдневната размена на информации за секојдневните обврски не значи дека имаме добар разговор со партнерот. Ако молчиме за вредните информации за желбите и очекувањата, кога претпоставуваме што сакала да каже другата страна и кога конфликтите не ги решаваме со разговор, туку со повлекување, тоа полека ја задушува и ја загрозува врската.
Многумина очекуваат дека нивната сакана ќе разбере во што е проблемот, но тоа е речиси невозможно.
Неискажаните зборови и запоставените, нерешени конфликти само уште повеќе не раздвојуваат. Понекогаш заглушувачката тишина е „најгласна“ – понекогаш кажува многу за врската.
Тоа што партнерот молчи не значи дека не праќа порака.