Што е подобро од џин и тоник? Џин соник (сода и тоник), ако ги прашате Јапонците, кои во омилениот пијалок покрај тоник додаваат и газирана вода. Всушност, целата приказна за џин и тоник е малку посложена таму отколку овде. До средината на 1990-тите, јапонската влада го забрануваше кининот, главната состојка на тониците, во храната и пијалоците, па јапонскиот тоник имаше вкус на засладена вода чија улога беше да го разблажи вкусот на алкохолот. За да се подобри вкусот на коктелот, покрај тоникот, миксолозите почнаа да додаваат газирана вода и цедена лимета за да го избалансираат вкусот.
Со текот на времето, Sonic стана хит во јапонските барови, но и други коктели, како што се Moscow mule или Cuba libre, понекогаш доаѓаат на трпезата со додавање на газирана вода. Иако некои јапонски барови неволно го усвоија западниот џин-тоник откако беше релаксиран законот за кинин во Јапонија, повеќето сè уште го претпочитаат џин соникот на која се навикнати. Како аргумент ги наведуваат новите видови занаетчиски џинови со фини ароми и вкусови, со кои додавањето на газирана вода овозможува да дојдат до израз.
Рецептот за џин соник е прилично едноставен; 20 ml тоник и 30 ml џин се додаваат во 70 ml газирана вода. Може да ја пробате и варијантата со лимета, во тој случај за количината на газирана вода се користи двојно повеќе тоник и три пати повеќе џин, па внатре исцедете малку лимета.
Џин соник на крајот го најде својот пат преку јапонските граници до европските и американските барови, а во последниве години миксолозите сè повеќе ги фаворизираа пијалоците со газирана вода.