Во САД и другите западни земји, лекарите најчесто препорачуваат омепразол, еден вид инхибитор на протеинска пумпа (PPI), за ублажување на проблемите поврзани со киселина,како што се диспепсија или непријатност во стомакот.
Една неодамнешна студија, користејќи ригорозна методологија со двете групи кои не се свесни за примениот третман,директно ја спореди ефективноста на омепразол со куркума, природен зачин кој традиционално се користи како антацид во Југоисточна Азија.
Куркуминот добро се поднесува и се смета за безбеден
Наодите открија дека куркуминот, активното соединение во куркумата, е исто толку ефикасно како и омепразолот во лекувањето на диспепсија. Во истражувањето, кое било спроведено во Тајланд, учествувале 206 учесници, со просечна возраст од 49,7 години, а мнозинството биле жени (73,4%).
Учесниците беа поделени во три групи:
Една група добила две капсули куркумин од 250 mg четири пати на ден,заедно со мала плацебо капсула
другата група примала една капсула омепразол од 20 mg и две големи плацебо капсули четири пати на ден
третата група добила комбинација од две капсули куркумин од 250 mg четири пати на ден,заедно со една капсула од 20 mg омепразол.
Испитувањето траеше 28 дена, при што 20 лица во групата со куркумин,19 во групата со омепразол и 16 во групата со комбинирана терапија се откажаа пред завршувањето.
Истражувачите забележаа дека куркуминот добро се поднесува и се смета за безбеден.
Додека и куркуминот и омепразолот покажаа еднаква ефикасност во намалувањето на диспепсијата,комбинирањето на двете не обезбеди никаква дополнителна корист во споредба со секој третман самостојно.
Точните причини за диспепсија сè уште не се целосно јасни
Диспепсија, како што објасни гастроентерологот д-р Рудолф Бедфорд за Medical News Today, се однесува на состојба во која желудникот се бори да ги прифати внесените супстанции, што резултира со чувство на ситост, непријатност, гадење и потенцијално металоиди или рефлукс на киселина. Точните причини за диспепсија сè уште не се целосно јасни, а омепразол првенствено се однесува на аспектот на оваа состојба поврзан со киселина.
Куркумата, традиционален лек со историја датира од пред речиси 4.000 години, се користи како антацид во поголемиот дел од тоа време. д-р. Крит Понгпирул, водечки автор на студијата, го истакна неговото вклучување во Националната листа на хербални лекови на Тајланд и ја нагласи потребата од цврсти научни докази.
Според д-р Понгпирул, лекарите од тајландската традиционална медицина ја проценуваат елементарната конституција на поединецот пред да препорачаат одредени билки како куркума за луѓе со функционална диспепсија, особено оние со гасови и проблеми со надуеност. д-р. Понгпирул, исто така, сугерираше дека куркуминот може да влијае на микробиомот на цревата, покрај неговите познати антиинфламаторни својства.
И д-р Бедфорд и д-р Понгпирул ја истакнаа важноста од одржување на соодветни нивоа на желудочна киселина за основните телесни функции како што се апсорпција на хранливи материи и имунолошка одбрана од патогени. Долготрајната употреба на PPI како што е омепразол може да ја наруши оваа рамнотежа, потенцијално да влијае на апсорпцијата на калциум и здравјето на коските.
Во врска со употребата на куркума, д-р Бедфорд предупреди од прекумерна потрошувачка поради можни негативни ефекти, вклучувајќи дигестивни проблеми и општо воспаление. Тој го истакна недостатокот на стандардизирани упатства за дозирање на куркума, нагласувајќи ја потребата од поконкретни упатства од регулаторните тела и медицинските списанија.