Според некои обичаи, бурмите на свадбите треба да ги купат кумовите. Со оглед на тоа што за нашиот народ кумовите претставуваат свето и духовно сродство, кумот на свадба, како сведок на бракот на двајца, станува близок член на тоа семејство.
Секако, ако одлучите да ги почитувате овие обичаи, тоа не значи дека изборот на вашиот венчален прстен треба да го препуштите на кумовите, туку сами изберете ги откако ќе се консултирате со нив.
Кај нашиот народ има многу суеверија поврзани со венчалните прстени:
Старо „правило“ е дека ниту пред венчавката, ниту после неа, не треба да го давате вашиот прстен на други да го пробаат. Се верува дека со ова неговиот сопственик ја подарува својата брачна среќа и внесува кавги и скандали во заедницата.
Според едно друго старо суеверие, венчалните прстени никогаш не треба да се вадат, но има и други кои го демантираат ова мислење.
Едно верување вели дека венчалните прстени на невестата и младоженецот не треба да се разликуваат. Не толку ретко, прстенот на невестата е направен да биде подебел од младоженецот, а се верува дека тоа може негативно да влијае на хармонијата во семејството.
Ако бурмата е направена од два вида злато, се верува дека тоа е лош знак. Велат дека сопружниците нема да бидат искрени еден кон друг, туку ќе водат двоен живот.
На прстенот му било дадено специфично и различно значење во секоја култура на светот. Некогаш станува збор само за украсен накит, додека понекогаш се работи за симболичен одраз на статусот, моќта, личноста. Бурмата е посебен вид на прстен кој се разменува со идниот сопружник на секоја свадба.
Денес, главната симболика на венчалните прстени е тоа што покажува дека личноста што ги носи е мажена. Бурмите денес се израз на љубов ширум светот, дел од накитот со кој младенците се заколнале на својата вечна љубов. Самиот облик на бурмата, кругот, е симбол на вечноста. Кружната форма на прстенот сама по себе претставува целост, без почеток и крај.
Се верувало дека самиот чин на размена на венчални прстени за време на црковна венчавка значи давање вечна и бесмртна љубов, а истото верување живее и денес.
Вообичаено е жената за време на веридбата да стави веренички прстен на идното место на бурмата, за симболично да си го чува местото. По венчавката, вереничкиот прстен се преместува на малиот прст од левата рака или останува да го дели местото со бурмата.
Низ историјата, венчалниот прстен се носел и на различни прсти. Порано се носел на палците на двете раце, дури и ако тоа денес звучи неверојатно. Историски гледано, порано не било важно на кој прст сте ја носеле вашата бурма. Можело да го носите на кој било прст, на која било рака, не било важно. Само римската традиција ги вовела „правилата на носење“.
Така, според традицијата која потекнува од Римјаните, венчалниот прстен се носи на малиот прст од левата рака, бидејќи се верувало дека во него има вена на љубовта, вената вморис, која е директно поврзана со срцето. Сепак, многу години подоцна, научниците докажаа дека тоа навистина не е така, но „митот за вената на љубовта“ сè уште се смета за главна причина за носење венчални прстени на прстенот на левата рака во повеќето земји во светот.
За разлика од Римјаните, раните христијани носеле венчални прстени на средниот прст. Со текот на вековите и оваа практика се променила, па и христијаните почнале да носат венчални прстени на домалиот прст.