Јавниот превоз се нарекува јавен со причина, може да го користат сите граѓани и секој различно се однесува во текот на возењето, едноставно не можеме да очекуваме дека се ќе биде пријатно и онака како што би ни одговарало. Но, некои ситуации се нешто повеќе дискутабилни.
Долгите разговори за време на возењето со автобус не се ретки, навистина секој од нас повеќе од неколку пати бил сведок на долг и често гласен разговор по речиси целиот пат што сме се возеле и во исто време размислувале дали нам и на сите други патници навистина ни треба да ги слушнеме деталите од дискусијата.
Но, се чини дека има ситуации кои можат да предизвикаат уште поголеми дилеми од класичните телефонски повици. Имено, сигурно сте доживеале ситуација во автобус каде што разговорот не само што бил гласен, туку се одвивал и над звучниците. Така можете да ги слушнете и говорникот и соговорникот, како и апсолутно секој детал од разговорот.
Имате чувство како да го прислушувате разговорот и да правите нешто грубо, па ги ставате слушалките во уши и пуштате музика.
Звучникот е полесна опција, но дали е попристоен?
Факт е дека понекогаш е бучно во автобусот, а ако разговорот бил итен, можеби ќе им било полесно да го пуштат преку спикерот бидејќи во спротивно нема да слушнат се. И самите знаеме дека често во автобус едвај го слушаме соговорникот бидејќи има голема врева во сообраќајот, па најчесто мораме да го прекинеме разговорот.
Исто така, ако рацете на човекот се полни, ги заборавиле слушалките и мора некако да ги следат, многу е полесно да се води разговор преку звучникот на спикер, бидејќи понекогаш држењето мобилен телефон до увото во полн автобус навистина не е опција.
Покрај зборувањето на спикер, многу сличен ефект може да предизвика и слушањето гласовни пораки без слушалки, а тешко е во таква ситуација да не се чувствуваме малку непријатно и како да, без никаква желба за тоа, сме напаѓање во нечиј приватен простор.