Сеитан често се користи во вегетаријанската и веганската исхрана како замена за месо, но дали знаете од што е направена оваа необична храна?
Станува збор за пченичен глутен, кој е многу популарен во Азија и доби на популарност во западните кујни како извор на растителни протеини, кој се користи како алтернатива на тофу, едамаме или темпе во јадења како што се кари, пржени јадења, салати и други.
Исто така, тоа е состојка што се користи во подготовката на јадења на растителна основа кои првично се прават со животински протеини, како што се мелено говедско месо, колбаси и слично.
Традиционално, сејтан се правел со мешање на пченично брашно со вода и месење тесто. Откако ќе се формира тестото, скробот се мие, оставајќи маса од глутен. Сеитанот потоа се готви, често со лоширање.
Денес, ако сакате да направите домашен сеитан, можете да купите есенцијален пченичен глутен, познат и како глутенско брашно, што ви овозможува да го прескокнете чекорот на плакнење на скроб. Тестото се формира во форма што генерално изгледа како векна или парче месо, а потоа се готви во вода или супа, понекогаш со додавање на зачини, како што се хранлив квасец или соја сос.
Можете да купите сеитан и во супермаркет, а обично се наоѓа на полицата со веганско месо и млечни замени.
Сам по себе, сеитан има неутрален вкус. Некои велат дека вкусот ги потсетува на парче незачинето пилешко бело месо или печурка портобело. Поради својот благ вкус, лесно може да го апсорбира вкусот на сè што ќе му додадете – билки, зачини, сосови и маринади.
Бидејќи сеитан е пченичен глутен, протеинот што дава еластичност на пченичното тесто, тој создава уникатна текстура што го прави сеитан привлечен за луѓето кои бараат опции на растителна основа кои ја имитираат текстурата на животинското месо.
Според Министерството за земјоделство на САД, 57 грама рендан сеитан содржи: 100 калории, 17 грама протеини, шест грама јаглехидрати, еден грам влакна, половина грам масти, 440 милиграми натриум (што е 19 проценти од препорачаниот дневен внес) и 1,5 грама железо (осум проценти од дневниот внес).
Можеби ќе бидете изненадени кога ќе дознаете дека сеитан „се натпреварува“ со извори на животински протеини. На пример, 60 грама сеитан има приближно иста количина протеини како 60 грама пилешки гради, а во споредба со другите опции за протеини на растителна основа, порција од 57 грама содржи повеќе протеини од 57 грама цврсто тофу или 57 грама темпе.
Но, сеитан има и недостаток. Иако е одличен извор на протеини за вегетаријанци и вегани, тоа е нецелосен протеин, што значи дека не ги обезбедува сите есенцијални аминокиселини како што ги обезбедуваат храната базирана на соја, вклучувајќи ги темпехот и тофуто.
Според статија од 2021 година во списанието „Food Chemistry“, сеитан има ниска содржина на лизин, есенцијална аминокиселина за раст која најчесто се наоѓа во животинските производи. Иако јадењето различни извори на растителни протеини истовремено за да се создадат комплетни протеини не е потребно, важно е да ги менувате овие извори во текот на денот за да бидете сигурни дека не ви недостасуваат есенцијални аминокиселини. Протеините во сеитан можат полесно да се сварат од некои други протеини.
Други фактори што треба да се земат предвид
Бидејќи сеитан е направен од пченица, ако имате целијачна болест или чувствителност на глутен, ќе треба да го избегнувате. Друга работа на која треба да се внимава е дека купениот ароматизиран сеитан од продавница може да содржи додадена сол и шеќер.
Сеитан може да се направи и од брашно од грав, леќа или наут. Една од причините зошто може да се додаде во сеитан е да се додаде лизин – есенцијална аминокиселина која обично му недостасува на сеитан. Без разлика дали имате купен или домашен сеитан, треба да се свари пред сервирање.