Велат дека да сретнеш сродна душа е уникатна среќа. Среќа која ти се насмевнува еднаш во животот… Ако имаш среќа. Но никој не ни кажува дека таа среќа е премногу скапо платена среќа.
Да, сите ја чекаме сродната душа, која ќе ни подари мир и љубов. И често не сваќаме дека веќе сме ја сретнале и дека таа оставила длабоки траги во нашата суштина. Бидејќи вистинската сродна душа…
“Вистинската сродна душа е огледалото.
Таквиот човек ти покажува се што те задржува. Го насочува кон тебе твоето сопствено вномание, за да можеш да продолжиш со животот.
Вистинската сродна душа ти е можеби најважниот човек кој некогаш ќе го сретнеш, бидејќи ги руши зидовите, те удира за да се разбудиш.
Но да живееш со сродна душа засекогаш? Не. Премногу е болно. Сродните души доаѓаат во животот само за да ти откријат нов дел од тебе самата, а потоа си заминуваат…
Намената нa “сродната душа” е да те потресе, да го распарчи малку твоето его, да ти ги покаже пречките и лошите склоности, да го скрши твоето срце и да го отвори, за да може внатре да влезе нова светлина, дотаму да те разочара и да те извади од рамнотежа, и да треба да го промениш животот”.
Од “Јади, моли се, сакај” на Елизабет Гилберт