Фитнес-програмите за зацврстување на внатрешните мускули ги подобруваат рамнотежата и моторната контрола, со што се намалува ризикот од повреди за време на физичката активност со која се занимаваме.
Треба да се води сметка за оптимизација на човековото здравје. Тоа е облик на проприоцептивно вежбање, кое претставува специфичен сплет на индивидуални вежби, чија цел е да ги подобрат кинестезиите и да ги активираат мускулните јадра што ги стабилизираат ’рбетниот столб и трупот, односно тежиштето на телото. Тоа е многу важно за избегнување повреди за време на вежбањето. Значи, акцентот треба да биде на рамнотежата, а не на силата. На телото му се задава потреба моторната контрола да се измени и, ако тоа се прави систематски и плански, моторната контрола навистина може да се подобри. Потоа човекот може да се занимава со кој било спорт.
Кога се препорачуваат вежби за зацврстување на внатрешните мускули на телото треба да се внимава и на дозирањето. Кога лекарот пропишува лек, тој секогаш мора да ја знае точната цел што сака да ја постигне и во согласност со неа го дозира лекот и одредува во која форма треба да се консумира. Исто е и со вежбањето. Прво треба да се види која е причината за проблемот што сакаме да го решиме, потоа прецизно да ги дефинираме вежбите – како се прават, во кој став, со кои реквизити, со која брзина и по која патека се изведуваат движењата, колкава може да биде тежината на товарот што се крева, доколку и тоа е вклучено. Кога ќе се дефинира какво треба да биде движењето, се одредува во колкава серија ќе се применува, со која брзина, потоа колку серии ќе се прават во текот на еден тренинг, колку тренинзи во текот на денот и колку дена во текот на циклусот на вежбање. Се одредува и должината на паузите, колку често треба да се прават, дали треба да бидат пасивни или исполнети со некои активности.
Рекреативците се занимаваат со физичка активност за зачувување на здравјето, но и од задоволство. Сепак, пред сè, треба да се обидеме со вежбањето да го поправиме сето она што не чини во организмот.