Стариот календар го донел Јулиј Цезар 46 години пред Христа со помош на бројни научници, од кои најпознат бил Созиген.
Српската православна црква ја слави Новата година на 14 јануари според стариот, јулијански календар, со служба на молитви и молитви за блажената наредна година. Покрај Српската православна црква, стариот календар го почитуваат и Руската православна црква, Ерусалимската православна црква и монашката заедница на Света Гора.
Стариот календар го донел Јулиј Цезар 46 години пред Христа, со помош на бројни научници, од кои најпознат е Созиген. Според многу теолози, стариот календар е многу попрецизен за пресметување на датумот на Велигден.
Друг проблем за православните народи кои би го прифатиле новиот календар е тоа што тој може да донесе раскол во нивните локални православни цркви. Верниците на Српската православна црква од дијаспората се почесто бараат двата најголеми христијански празници Божиќ и Велигден да се слават заедно со римокатолиците од практични причини. Сепак, Српската православна црква не може да го прифати новиот календар од страв од раскол. За Црквата, прашањето за календарот не е теолошко, туку научно прашање. Да потсетиме, новиот календар беше прифатен во поранешното Кралство на Србите, Хрватите и Словенците, во 1919 година, а дотогаш државата, како и црквата го користеа стариот календар.
Според народните обичаи, во пресрет на Новата година, се подготвува свечена вечера, на која членовите на семејството со гости, пријатели и роднини чекаат на полноќ со радост и песна. Точно на полноќ, сите се бакнуваат и си го честитаат доаѓањето на Новата година со желби за долг живот, добро здравје и успех во бизнисот. На денот на Новата година, луѓето одеа во црква, а потоа беше извршен празничен ручек.
На тој ден се јаде главата на Божиќната печеница, а тоа е обично глава на јагне или свиња, а домаќинките го месат новогодишното лепче „Василица“. Покрај Новата година, која е позната и како Мал Божиќ, на 14 јануари се одбележуваат уште два важни празника: Обрежувањето на Господ Исус Христос и Свети Василиј Велики.
Во духовна смисла, Нова година постои кога некој, од оние кои живеат во небрежност, ќе почне да се грижи за своето спасение. Бидејќи е Нова година, почеток на сите денови од годината, на тој ден човекот треба да ги преиспита себе си и своите дела, така што на првиот ден од Новата година може да започне нов пат што води кон Царството Божјо. На тој ден, едно лице треба да ги собере своите мисли, но мисли достојни за христијанството, кои можат да управуваат со сите негови дела во текот на целата година. Суштината на споменатата промена е дека човекот, од тој момент, живее за Бога и за својот ближен, и веќе не само за себе како порано.