Во мемоарите напишани од актерката Шерон Стоун, 63, објавена од Vanity Fair, меѓу другите пикантерии, таа откри како била измамена да го снима ‘Raw Passions’ за да ги соблече гаќичките додека снимала култна сцена што ја торпедирала меѓу најпознатите и барани актерки од минатиот век.
„Откако го снимивме „Сурови страсти“, тие ме поканија на проекција. Не сами со режисерот, како што може да помислите, туку со полна просторија агенти и адвокати, од кои повеќето немаа никаква врска со филмот. Така, првпат видов снимка од мојата вагина, долго откако ми рекоа: „Не можеме да видиме ништо – треба само да ги соблечете гаќичките, бидејќи белата боја ја рефлектира светлината, па во основа е јасно дека ги имате“. Да, имаше многу мислења на оваа тема, но бидејќи јас бев таа чија вагина беше на големото платно, дозволете ми да кажам: Другите ставови се ср**е“- напиша таа во своите мемоари.
„Сега има проблем. Таа сцена веќе не беше важна. Горе таму бевме јас и моите приватни делови. Морав да донесам одлука. Отидов до штандот каде што беше проекторот, го плеснав Пол Верховен (режисерот), отидов до автомобилот и го повикав мојот адвокат Марти Сингер“ – раскажа таа.
Марти ми рече дека филмска куќа не може да објави таков филм. Така, можев да добијам судска забрана за емитување. Прво, во тоа време, поради таа сцена, филмот ќе беше оценет со Х. Запомнете, тоа било 1992 година, не сега, кога на Нетфликс сите можат да видат пениси за време на ерекцијата. И, рече Марти, според Сојузот на актерите, мојот синдикат, не е легално да се снима под мојот фустан на овој начин – таа ја продолжи приказната.
Откако размислила за сите можни последици и се стави во местото на режисерот Шерон, таа одлучила да не го тужи студиото.
„Знаев каков филм снимам. Во име на Бога, се борев за таа улога и цело време само тој режисер се залагаше за мене. Морав да најдам начин како објективно да ја проценам ситуацијата“ – напиша таа во своите мемоари.
- Можам да кажам дека улогата беше убедливо најтешката што некогаш сум ја играла во однос на разгледувањето на мрачната страна на себеси. Беше страшно. Дури три пати месечарев за време на снимањето – објасни таа.
- По проекцијата, го информирав Пол за можностите што ми ги понуди Марти. Се разбира, тој остро негираше дека воопшто имам избор. Јас бев само актерка, само жена; каков избор би можел да имам? Но, имав избор и решив да ја дозволам оваа сцена во филмот. Зошто? Затоа што беше исправно за филмот и за ликот – и затоа што, сепак, го сторив тоа – таа ја објасни својата одлука.
„Бидејќи моето семејство се справуваше со смртта на чичко Бинер и не можеше да дојде на премиерата, Феј Данавеј ме одведе. Таа знаеше што да прави. Сите полудеа за филмот, имаше многу луѓе и на крајот премиерата се одржа на отворено. Тие едноставно не можеа да ја контролираат толпата. Кога филмот заврши, владееше апсолутна тишина“ – се присетува таа.
„Феј ме фати за рака и шепотеше: ‘Не мрдај’, и не мрдав. Дури и Мајкл, на седиштето пред мене, не се помрдна. Погледна лево и десно, во продуцентите и во Пол. Конечно, по она што се чинеше како засекогаш, толпата почна да вреска и да навива“ – напиша таа.
- И што сега? Ја прашав Феј, на што таа ми одговори: ‘Сега си голема sвезда и секој може да ти го бакне задникот’.