Еден век пред Леонардо Ди Каприо и Кејт Винслет да се бакнат на Титаник, Џон Рајс ги помести мустаќите и следуваше првата љубовна сцена во историјата на кинематографијата.
Бакнежот помеѓу актерката Меј Ирвин и актерот Џон Рајс можеби траеше само две секунди, но предизвика општа сензација. Беше 1896 година и тоа беше прв пат двајца да се бакнуваат пред камера, а на љубителите на подвижните слики не им беше доста од оваа сцена!
Публиката трпеливо чекаше пред театрите и музичките сали каде што беше прикажуван, и настана општо лудило.
Познатиот „Бакнеж“ е филм кој трае 18 секунди и вклучува бакнеж на усните од две секунди. Го режираше Вилијам Хејс за славниот Томас Алва Едисон, а беше снимен во студиото на Едисон, прво во Америка.
Во него не е вложено премногу напор и мисла – тоа е дел од театарскиот мјузикл „Вдовицата Џонс“, во кој Ирвин и Рајс успешно играа на Бродвеј. Пристигна пред публиката во деновите кога филмовите беа нов, возбудлив и целосно непознат концепт. Браќата Лумија штотуку започнаа да прикажуваат филмови, а невообичаената нова уметност им вети на заинтересираните дека на екранот ќе ги видат секојдневните сцени што секој ги доживува: бричење, кивање, гледање на возот со полна брзина. Сепак, недостасуваше една работа – љубов, која Томас Едисон одлучи да ја поправи. Тој во студиото донесе две големи актерски sвезди, кои се бакнаа на многу убав и комичен начин, со подготовка во форма на галење мустаќи, срамежливи насмевки, флертување со поглед.
Католичката црква ја прогласи оваа сцена за шокантна и повика на цензура и морални реформи бидејќи бакнувањето во јавност може да доведе до кривично гонење. Сепак, скандалот не траеше долго. „Бакнеж“ ја отвори вратата за романтиката на големото платно, а набргу потоа следеа пострасни сцени, кои беа пропратени со контроверзии.