И додека сите (скоро) околу нас, си го трасираат патот по свој “кеиф” ние и браќата Албанци, сеуште го глумиме “мали Ѓокица”. Ѓоа, мајтабџии сме биле. “Демек” бистри сме… досетливи. Ма немој?!
Грците со векови душата ни ја земаат, а ние на егејци и чами “џанам” споменици ќе им градиме. Бугарите “репетитио ест мастер”… Да па матер ни се наеб..а, што на писмен што на неписмен начин, и повторно, ние сите мудри, вицеви за бугари и бугарки пишуваме, и никому ништо.
Србите? Па со црни “врани” на црквата ни се мочаат, со “арапите” од доле, оддамна свеќи ни запалија, а ние и понатаму мака мачиме да им докажеме дека “браќа по матери” од иста цицка цицаме. Трилатералата функционира беспрекорно на наша штета. Додека ние со детектор сојузници наивно си бараме.
А лавот и орелот мораат заедно до целта. Ако не сме браќа по “матери”, ама браќа по иста судбина сме гарант!
Време е во новите вицови за нас, заедно музичка подлога да свириме. Шота или тешкото, сеедно. Најважно е оваа “шота” сложни “тешко” да ја изораме!