Најдобриот пријател на кошаркарскиот Моцарт не се појавил на премиерата на документарниот филм Некогаш браќа, бидејќи не сакал премногу да се експонира. Всушност, Дино Раџа го повикал Стојко Вранковиќ да дојде на вечера со Владе Дивац, но повикот бил одбиен, бидејќи веќе 20 години не разговара со тој човек.
“Јас би ја прифатил раката на Дивац, бидејќи сум пристоен, но не вреувам дека може да дојде до помирување, до обновување на односите какви што беа некогаш”, изјавил Стојко и открил како дошло до нивно неогласување
http://www.youtube.com/watch?v=PrUymteD3cs&feature=player_embedded
“Се почна од мојот разговор со Дивац и неговата сопруга во мојата куќа во Бостон, во октомври 1991 година. Мојот Селтикс и неговите Лејкерси играа пред сезонаки натпревар, по што Лејкерси замина на МекДоналдс турнир.разговаравме за се, па така и за неговото фрлање на храватското знаме, до 4-5 наутро, но тоа не беше причина за прекин на комуникација. Дивац во 1991 година ми кажа дека и во 1990 година во Аргентина на ист начин зврсило српското знаме, дека некој со него си мафтал”, се присетува Вранковиќ во интервјуто и открива дека Дражен целосно се откажал од Дивац.
“Држен ми спомна дека играле натпревар во Лос Анџелес и дека Дивац направил гест кој значел крај за нивниот однос. Дури и пред овој натпревар не комуницираа. Во еден двобој со Дивац Дражен, паднал на подот очекувајќи дека тоа ќе биде прекршок, а Дивац во овој момент му се доближил и го згазнал со нога. Дражен во односот со луѓето знае многу често да преќути и истрпи, но кога некој навистина ќе претера, тогаш тоа е крај”, открива Вранковиќ.