Саманта Вејл е 37-годишна блогерка и кореограф од Велика Британија која се соочи со најголемиот животен предизвик на само 35 години, кога и беше дијагностицирана рак.
- Се давев во солзи, не можев да верувам дека тоа ќелаво, исцрпено суштество сум јас. „Мамо, плачеш ли затоа што умираш?“, Ме праша мојата 6-годишна ќерка Моли, додека ме гушкаше. Се обидов да ја убедам дека ќе бидам подобра, но 12 напорни недели хемотерапија пред мене не ме убедија во тоа ниту еден момент, и не можев да ги сокријам солзите – се сеќава таа.
Таа се запознала со таткото на нејзините деца, Ли, додека работела како кореограф во 2010 година. Тие најпрво имале син, Џек и се венчале во 2013 година, кога ја добиле ќерка. Сфаќајќи дека нивниот брак не работи, тие се разделиле на пријателски начин, а на Саманта и било одредено старателство, па Ли ги гледал децата еднаш неделно, пишува „The Sun“.
Можност да не преживе
Не ѝ беше лесно да работи и да се грижи за две мали деца самостојно, но едно утро во август 2018 година, нејзиниот живот се промени. Таа почувствува грутка над брадавицата, но се убеди себеси дека на возраст од 35 години, сè уште не треба да се грижи. Живееше здрав живот, не пушеше, ретко излегуваше ноќе и јадеше веганска храна – па ги закопа главата и песокот и се предаде на работата.
Сепак, две седмици подоцна, прегледот откри дека нешто навистина било сомнително. На крајот, таа беше дијагностицирана со карцином во стадиум II, релативно лесно излечив и оперативен.
- Бев парализирана од страв, но се смирив само заради децата. Таа вечер им објаснив што е карцином и им реков дека за жал некои луѓе не закрепнуваат, но дека докторот се надева дека ќе бидам во ред. И двајцата беа многу загрижени, но го примија сето тоа добро и не плачеа, вели таа.
Не ми требаат гради, сакам да живеам и танцувам!
- Набргу потоа, Ли и јас имавме искрен разговор за тоа што ќе се случи ако не преживеам и како тој ќе ги воспитуваше децата сам. Моето семејство беше во неверување. Не сакав премногу да ја оптоварувам мојата 60-годишна мајка Полин, бидејќи самата се бореше со карцином – вели Саманта.
Следните три месеци поминаа во брзи скенови. Малото топче се покажа како всушност 10 тумори, дистрибуирани на двете гради, а единствената опција беше двојна мастектомија.
Таа беше во шок, но одлучи да не прави реконструктивна хирургија во тоа време затоа што беше загрижена дека може да ја ограничи нејзината способност да танцува.
Во ноември, еден месец пред операцијата, ги собра нејзините блиски пријатели и семејство на забава што се фокусираше на она за што беше благодарна.
- Мојата операција беше закажана за 5 декември 2018 година. Се согласив со тоа дека моето тело ќе изгледа многу поинаку, но додека лекарите никогаш не велеа дека не можам да преживеам, сфатив дека треба да бидам подготвена и напишав проштални писма за секоја случај. Кога се разбудив, плачев затоа што ми рекоа дека нема потреба од хемотерапија бидејќи сите тумори беа отстранети. Но, само пет дена по операцијата, мојот најстар брат, Бен (35) се јави да ми каже дека мајка ни починала ненадејно. Веста ме погоди тешко. Божиќ помина во магла сè додека не се навикнав на новата реалност – дека бев самохрана мајка без гради и сето тоа додека организирав погреб за мајка ми – раскажа таа.
Сè е чисто
- Во јануари 2019 година, ми беше кажано дека сè е чисто и дека сум здрав. Требаше да се израдувам, но некако не се чувствував така. Потоа, шест месеци подоцна, почувствував грутка во пазувите. Лекарот го потврди ширењето на ракот. И тогаш навистина се исплашив, им објаснував на децата дека морам да одам на хемотерапија и дека ќе ја изгубам косата, што навистина ги исплаши. Поминав поголем дел од ноќта плачејќи во кадата – се сеќава таа.
Но, иако без коса, децата и даваа сила да продолжи понатаму, велејќи ѝ да не става капа. Помеѓу циклусите на хемотерапија, кога можеше, одеше да танцува. Третманот заврши во февруари годинава.
- Ми рекоа дека има „фер“ шанса ракот да се врати, но има шанса од 80 проценти дека ќе бидам тука за 10 години, затоа се обидувам да живеам во моментот. Отсекогаш сум сонувала да ги сретнам внуците, но ги прилагодив моите цели. Само сакам да живеам и да танцувам додека можам, барем додека моите деца не завршат училиште – заклучи храбрата Саманта.