Жените воини, она-бугејше, не биле реткост во историјата на Јапонија. Тие биле многу почитувани во својата заедница, а некои започнувале револуции, освојувања и исчезнале на бојното поле, рамо до рамо со своите другари рамноправно.
Стрипот „Едно доба, една приказна: цвеќиња на масакрот“, напишан од Роберт Рекиони и карикатуристот Андреа Акарди, е приказна за воин која ќе воодушеви многумина.
Инвазија на Кореја, во текот на првите години на 3 век п.н.е., не ја водел ниту пет, ниту шест, туку царицата Џингу. Оваква жена воин, во вештина, храброст и решителност, ја наследила за време на неодамнешната историја Накано Такеко, која го положила својот живот на бојното поле за време на војната во Бошин (1868-1869). Обучени атентатори, трујачки, шпионки, господарки на камуфлажа, имало низ целиот далечен исток. Направени се истражувања за овие женски мајстори за стрелање, а направени се и филмови, како што е филмот „Онибаба“ („Убиец“), во 1964 година, од авторот по име Кането Шиндо.
Една приказна за женските воини ја раскажува Роберто Рекиони, сценарист и уредник на Дилан Дог во издавачката куќа Серхио Бонали Едиторе, а нацртана од Андреа Акарди. Стрипот беше објавен во форма на свеќа, на квалитетна хартија и корица, во издавачката куќа „Darkwood“ за нашиот пазар, во 2016 година, во едицијата „Едно доба, една приказна“.
„Цвеќиња на масакрот“ е уште една приказна за воин од Јапонија направена од Рекиони и Акарди веднаш до приказната „Откупување на Самурајот“. „Цвеќиња на масакрот“ е приказна за млада девојка, чиј татко се самоубил, извршил чин на почесна смрт поради алчност и корупција во дворот, а нејзината мајка се самоубила по него. Се се случило пред очите на нејзиниот вереник, чиј вработен бил таткото на несреќната девојка. Вереник бил феудален земјопоседник кој со своето беззаконие и ароганција ја повредил гордоста на неговиот советник, кој морал да се самоубие.
Девојчето се колне дека ќе им се одмазди за својот татко и мајка и затоа бега од имотот, имајќи само една цел, да научи борбени вештините, мечување, шпионажа, мачење со цел да се одмазди на своите најблиски.
Начинот на кој се раскажува приказната, начинот на кој се одвива обуката, но и подоцнежниот раст на желбата за одмазда во омраза и ароганција, стремежот за моќ, на многу начини потсетува на заговорот на приказната на Тарантино од филмот „Убиј го Бил“. Протагонистите и во филмот и во стрипот се длабоко поврзани, па може да се претпостави дека Рекиони, познат по правење споредби и копирање, го засноваше стрипот „Цвеќе на масакрот“ во одредени сцени и делови од заплетот (особено кога станува збор за обука на девојчето) на филмот , кој беше создаден во 2003 година (првиот дел), а стрипот беше објавен десет години подоцна…
Акарди ја завршил својата работа совршено. И повеќе од совршено, секоја сцена, секој декор, анатомијата на ликовите и движењата што се основни во борбените вештини се толку реалистички направени што ги надминува границите што не можат да ги достигнат многу стрипови. Деталите во позадината, покрај рафинираната линија на човечкото тело, се главното оружје на цртежот на авторот.
Стрипот „Цвеќе на масакрот“ е повеќе од совршено раскажана приказна за историски период и историска групација која не ја знаеме добро во Европа.