Синото око е езерце во Албанија, со пенливи тиркизни води и – без дно.
Поради чудни околности предизвикани од пандемијата на коронавирусите, летните одмори во Албанија станаа хит меѓу српските туристи, кои конечно почнаа да ги откриваат убавините на оваа земја без предрасуди. Некои места на албанскиот брег се претставени како вистински „европски егзотични“ по пристапни цени, еден град со бел песок и маслинови дрвја беше на списокот на TripAdvisor за нови скапоцени камења меѓу туристичките дестинации, а како природно чудо што целиот свет се хипнотизираше се истакнува- Сино око.
Сино око, или на албански „Syri I Kalter“, е езеро во југозападна Албанија (помеѓу Саранда и Џирокастра), ладна, тиркизна вода, за која се вели дека „нема дно“. Можеби го има, но сè уште никој не го достигнал. Наводно, ако фрлите камен во центарот на езерото, тој излегува на површина по некое време.
Синото око е, всушност, дупка во која се спојуваат подземните води, кои избиваат преку неа до површината, а поради многу високиот притисок на водата, никој никогаш не го допрел дното.
„Јас бев првиот човек кој се нурна во Синото око уште во 1984 година. Верувајте ми, водената струја беше толку силна што речиси ја тргна маската за нуркање од моето лице, па затоа бев принуден да ја држам со рацете. Колку подлабоко одев, толку стануваше посилна струјата, сè додека не достигнав длабочина од 20 метри, каде застанав. Тогаш почувствував дека не можам да продолжам, бидејќи притисокот на подземните води што извираат е неподнослив “, рече во една прилика Ксемал Мато, активист за животна средина.
Имаше и други обиди да се проникне во „зеницата“ на Синото око, но без успех – вистинската длабочина на ова езеро сè уште не е позната, според некои тоа е околу 45 метри, други тврдат дека дури и надминува 80 метри.
Пливањето и нуркањето во Синото око е дозволено, но не е изненадувачки што само најхрабрите и љубителите на адреналин влегуваат во овие брилијантни води. Сепак, тоа не е пречка да се биде на самиот врв на албанските туристички атракции.