Каиро е најголемиот град во Африка. Има 15 милиони жители, но тоа е само приближна бројка, бидејќи никој не го знае точниот број на оние што живеат во овој „хаос“ на човечко живеалиште. Главниот град на фараоните и жешкото сонце годишно го посетуваат околу 5 милиони туристи
Погледот на античките тајни, контрасти кои се движат од беда до богатство, од брилијантна чистота до голема нечистотија, од напредок до целосна заостанатост, ја одржува оваа земја на самиот врв на светскиот туризам.
Античкиот, фараонски Египет е целосно доживеан со посета на Националниот музеј во Каиро, кој фасцинира со своите 120.000 експонати. Тука, на самиот влез, дознавате дека папирусот е симбол на Долен или Северен Египет, и дека лотосот е симбол на Горниот или Јужниот Египет. Колку за логиката. Дознавате дека Рамзес Втори, кралот на сите кралеви, владеел 67 години и бил Казанова од Египет. Тој имал 60 жени, 90 ќерки, од кои некои биле негови сопруги и 106 синови. Во меѓувреме, тој успеал да стане голем воен водач, да донесе слобода во Египет и, за прв пат во неговата историја, да го обедини долниот и горниот дел.
Најатрактивниот дел од Каиро е Гиза со пирамидите, изградени „таму каде што заоѓа сонцето“. Кеопсовата пирамида и пирамидите на неговиот син и внук, Кефрен и Микерин, стари околу 4500 години, се изградени за вечниот живот на фараоните од династијата IV и кријат мистика што нашата цивилизација сѐ уште не успеала да ја сфати.
Сфингата привлекува најголемо внимание, комбинација на мудрост изразена преку човечката глава и сила изразена преку телото на лавот. Долг 73 метри и висок 20 метри, направен е од песочник. Како и повеќето други сфинги, има оштетен нос. Обичајот на династичките борби за моќта на древниот Египет бил дека секоја наредна династија, кога ќе дојде на власт, ги соборува боговите од претходната или ги понижува со откинување на носот на сфингата. Така ја покажува својата доминација. Според традицијата, истата методологија ја применил и Наполеон за време на освојувањето на Египет. Кога го освоил и покорил, забележал дека жителите не го почитуваат доволно и дека продолжуваат да се поклонуваат на Сфингата во долината Гиза. Затоа, приказната продолжува, тој му наредил на својот војник да пука во Сфингата и да ја оштети затоа што „какво е тоа божество што не можело да го спаси ниту неговиот нос“!?
Ваквите дилеми не им пречат на бедуините, кои изнајмуваат камили за јавање во пирамидалниот комплекс, продаваат насликани бамбусови трски како папирус, галабис, водни „шишиња“, разгледници и зборуваат англиски многу течно.
Во Каиро, како и во целиот Египет, треба да се земе предвид како се планира времето, бидејќи тоа овде не значи ништо. Кога ќе ви кажат дека ќе се сретнете за 15 минути, тие исто така ви велат дека ова се „египетски минути“ што може да значи половина час, час или два. Само не грижете се, бидејќи тоа нема да промени ништо.
Со оглед на карактеристиките на светот во кој живееме денес, голема среќа е што египетските фараони ја ценеа уметноста на градење исто колку и уметноста на војување и владеење. Тие го усогласија духот и времетраењето со уништувањето. Во спротивно, светот денес би бил лишен од сѐ што разбрале и знаеле во текот на 3000 -те години од нивното владеење. 5000 години по нивното постоење, сѐ уште сме зачудени.