Зградата Nakagin Capsule е една од оние што ви привлекуваат око. Навидум составен од кутии со еден кружен прозорец, всушност е станбена зграда наменета за луѓе. Кој би живеел во тие кутии за кибрит, се прашувате? И веројатно во исто време погодивте – Јапонците.
Изградена во 1970-тите во Токио, оваа зграда е редок пример на јапонската архитектура наречена „метаболизам“. Тоа е токму како што звучи: уметност на дизајн водена од идеите за биолошки органски раст и развој. Можеби оваа убавица е нејзиниот најдобар пример.
Се состои од две кули, кои имаат соодветно 11 и 13 ката. Вкупно има 140 „капсули“, односно еднособни станови чија површина е само десет квадратни метри. Бањите биле со големина на оние што ги гледате во авионите, а изненадувачки – имало и рерна, телевизор и фрижидер.
Дури и прозорците се вклопуваат во впечатокот од кабина на авионот. Лошата вест е што прозорците се слични на прозорците на авионите по тоа што не можете да ги отворите. Тие се направени од две стакла за подобро изолирање на бучавата, а можете да отворите само една. Од безбедносни причини, второто стакло е блокирано бидејќи, бидејќи зафаќа простор од подот до таванот, постои ризик случајно да испадне.
Капсулите се дизајнирани така што тие можат да се поврзат една со друга или дури и да се заменат. Меѓутоа, откако зградата ќе е завршена, не се работи дополнително. Подобро врапче во рака, отколку гулаб на гранка – очигледно заклучиле станарите (а не помогна ниту рецесијата од 2000-тите, кога сфатија дека реновирањето чини многу).
Зградата била претежно окупирана од машки работници на кои им требала само соба за спиење. До пред неколку години овде имало уште многу станари, а денес ги има само дваесетина. Нејзините станови главно се користат како магацини или канцелариски простории, а повеќето од нив само пропаѓаат.
Мислењата за зградата се поделени. Додека некои тајно навиваат властите да го урнат, други ја сметаат за прекрасно парче архитектура што нè потсетува на „сите патишта по кои сè уште не сме поминале“ – барем така напиша еден критичар на архитектурата за Њујорк Тајмс. Како и секогаш, убавината е во окото на гледачот…
