Ѕидот на Хадријан се наоѓа на северот на Англија. Станува збор за антички римски одбранбен ѕид долг 120 километри кој го делел британскиот остров на половина, а требало да ја заштити Англија од нападите на племенскиот сојуз на Пиктите од север (денешна Шкотска).
Изграден е од 122 до 132 година, за време на владеењето на императорот Хадријан, по кого го добил името. Хадријан инаку бил познат како „царот-патник“ бидејќи за време на неговото владеење ја посетил речиси целата Римска империја.
Многумина претпоставуваат дека ѕидот е граница меѓу денешна Англија и Шкотска, но тоа не е така. Она што бил ѕидот, е северната граница на Римската империја. Се состои од камени блокови кои се видливи и денес. Некогаш имало и 14 тврдини и околу 80 придружни кули во кои војниците биле на стража. Ова чудо на римската архитектура го изградиле 15.000 војници.
Иако добро ја служел својата цел, Пиктите успеаја да го преминат неколку пати. Тој бил повторно изграден во почетокот на 3 век, но конечно бил напуштен кон крајот на 4 век кога римската власт се повлекла.
Камењата од кои е изграден ги користеле жителите на околните места за потребите на нивната изградба. Денеска остана само мал дел од него. За среќа, тој дел не беше „откорнат“ премногу и главно остана во добра состојба, па во 1987 година беше впишан на листата на светско наследство на УНЕСКО во Европа. Прогласен е и за најважниот римски споменик во Британија.
Покрај сето ова, ѕидот бил и простор на значајни места на градби, облека, алатки и оружје кои сведочат за римскиот начин на живот на островот.
Ѕидот го инспирирал и познатиот писател на белетристика, Џорџ Р. Р. Мартин, кој го посетил во 1980-тите. „За Римјаните во тоа време тој ѕид бил крајот на цивилизацијата, крајот на светот. Денеска знаеме дека Шкотите стојат зад него, но тогаш не знаеја што стои зад него. Можеше да биде какво било чудовиште. Ѕидот беше бариера против мрачните сили и тоа ми разбуди чувство, важно како писател на фикција“, рече тој.
Денес, на ѕидот му се заканува друг непријател: поради климатските промени и глобалното затоплување, инаку влажната и влажна почва околу ѕидот сега се суши, испуштајќи кислород во пукнатините. Ова претставува опасност за (идните) наоди и самиот ѕид.