Античкиот град во Умбрија со векови ги плени посетителите со својата возвишена средина, средновековните сводови, катедралата што го одзема здивот и мрежата на етрурски пештери.
Многу италијански ридски градови имаат пештери и визби под нив, но малкумина можат да се совпаднат со неверојатните пештери и тунели пронајдени под Орвието. Стариот град (за разлика од новиот, Орвието Скало, кој ја опфаќа долината долу) е изграден на изолиран излив на карпи од травертин, со средновековни палати, 50-метарска саат-кула Торе дел Моро и прекрасна доминантна катедрала, поставена над некои фантастични, лебдечки земји.
Легендата вели дека дури и го поштедиле во Втората светска војна, кога германските и сојузничките команданти се договориле да организираат битка за Орвието, на 30 километри. Благодарение на ова, градот останал недопрен, а поголемиот дел од градот изгледа како пред неколку векови – тесни улички опкружени со дебели камени ѕидови, разни палати, средновековни сводови во кои се кријат ресторани и продавници…
Иако е натопен во историјата, Орвието дефинитивно не е заглавен во минатото. Долгата главна улица Corso Cavour е преполна со продавници на познати италијански брендови. Полн е со кафулиња, барови и тратории што се редат по улиците, со келнери кои носат уредни купишта странгоци (вид локални тестенини) и пици од кујната до маси на отворено, поставени секаде каде што дозволуваат тесните улички.
Секоја посета на Орвието треба да започне со посета на прекрасната катедрала, која е изградена пред 300 години и има една од најубавите фасади во цела Италија. Внатре, огромниот простор е пријатно ослободен од барокната украсеност што ги карактеризира многу италијански цркви; на топол ден, тоа е прекрасен воздушен простор за седење и размислување за тоа како настанала таква спектакуларна и сложена зграда.
Подеднакво вреди да се посети, иако значително помалку простран, е Pozzo di San Patrizio, бунар длабок 50 метри, опкружен со две спирални скали кои никогаш не се среќаваат. Изграден во 1527 година за да се осигура дека водата сè уште ќе биде достапна во случај на опсада, тој е уште еден пример за неверојатна градба и дизајн што го красат градот.
Се разбира, како и речиси во секој италијански град или село, постои и нагласена култура на уживање во храната со акцент на тартуфите и дивите свињи, кои често се користат за правење рагу. Во текот на денот, центарот на градот е Монтанучи, големо, раздвижено кафуле, каде што стаклените витрини се полни со бисквити, колачи и кроасани кои можете да ги комбинирате со убаво кафе.
Исто така, вреди да се посети Bottega Vera, мал вински бар каде секоја чаша доаѓа со голем број солени закуски и информации за грозјето, лозјето и производителот колку што сакате. За потоплите вечери, тука е Pasqualetti, кој нуди одлични сладоледи.
Во секој случај, овој град, на само 90 минути со воз од Рим, сигурно нема да ве остави разочарани.