Помеѓу Белото Море и полуостровот Тајмир живеат Ненетите, племе наречено и Самоједи или Јураци, а нивниот начин на живот фасцинира од неколку причини. Еден од нив е преживување во сурова средина, на лудо ниски температури. Годишно, Ненеците поминуваат две илјади километри за да мигрираат од летните на зимските пасишта, преместувајќи ги своите кампови.
Во зима, Ненеците живеат јужно од делтата на реката Об, а потоа се преселуваат на север од полуостровот Јамал, каде што имаат летни пасишта. Полуостровот Јамал, кој е опкружен со Арктичкиот океан, на ненетски јазик значи „раб на светот“, што открива нешто за овој негостопримлив регион, каде температурите паѓаат до минус педесет Целзиусови степени. Ненеците живеат во тој крај повеќе од илјада години, пред се благодарение на ирвасите кои ги загреваат и ги хранат.
Ирваси како домашно милениче
Интересно е како можат да препознаат поединечни животни во стадото, а секое семејство има свој посебен ирвас кој е ослободен од влечење на санката. Тој ирвас е како домашно милениче кое живее во семејството како куче.
Ирвасите им обезбедуваат на Ненеците сè што им е потребно за да преживеат. Тие ги покриваат своите домови со кожа за да се заштитат од студот, а со крзно прават облека како палта и чизми и ќебиња. Од коските се прават јадења и делови за санки, а месото се јаде сирово, варено или замрзнато. Крвта од ирваси е особено ценета како богат извор на витамини. Освен ирваси, Ненетите јадат и риба, обично замрзната.
Животот во шатор
Племенските домови се шатори направени од коски и кожа, а нивната структура може да се состави и расклопи за помалку од два часа. Благодарение на одличната топлинска изолација, изработена од кожа од ирваси, топло и удобно е во внатрешноста на шаторот дури и кога надворешната температура паѓа на десетици степени под нулата. Кога им треба вода, жените од племето излегуваат од шаторот со мала санка и лопата. Го чистат снегот кој го собираат и го загреваат во тенџере на оган да се стопи и дезинфицира, а водата ја користат за пиење.
Нема одмор
Ненеците немаат слободни викенди бидејќи грижата за ирвасите и собирањето храна бара секојдневни обврски. Од работа одмараат само еднаш годишно, кога целата заедница се собира на трки со санки и дружење. Бидејќи снегот на Арктикот се топи побрзо од порано, Ненеците мораат да ги приспособат своите правци на климатските промени за ирвасите да имаат што да јадат. Ирвасите главно се хранат со лишаи кои растат под дебел слој снег, а нивното остро сетило за мирис им овозможува да бараат и да најдат храна. Малите јами што ги оставаат зад себе стадо ирваси се неверојатна глетка на снегот.
Целосна темнина
Племето поминува и долги периоди во целосен мрак – од ноември до јануари кога во најсеверните предели сонцето воопшто не изгрева, што го отежнува преживувањето и на луѓето и на животните. Снежните слоеви се подебели, што значи дека на ирвасите им е потешко да најдат храна, а животот на племето малку го олеснуваат батериските ламби.