Тој не ми даде ништо, само прашања без одговори…и сега треба да се откажам, да си заминам, и да не погледнувам назад…
Мислам дека никој не заслужува таква љубов, ако може да се нарече така. Јас сум жена, а жената треба да биде за некого неопходна, не од време на време, туку секогаш…а тој не направи да се чувствувам посакувана, а сакав…
Всушност се уште го сакам, но не можам да бидам повеќе со него…Ако некој не те цени доволно, друг ќе знае да го цени она што го има!
Понекогаш толку многу ме боли…Од лошите зборови, од лошите луѓе…Од сенките на неисполнатите соништа. Од емоциите претворени во страдање. Тогаш светот престанува да постои. Срцето тежи како огромна карпа, само што е празно…Тогаш посакувам да те скријам во себе си. Моето срце да биде твојот дом. Да те прегрнам додека спиеш…Понекогаш кога те боли, и мене ме боли…Не сакам тоа да го знаеш.
Понекогаш си играме со љубовта, но кога ќе дојде време и на крај ќе сватиме дека сакаме да бидеме сериозни, тогаш љубовта си игра со нас.