Гледајќи ја Венеција од воздух, групата островчиња што ја опкружуваат прават сцена како сложувалка од канали, зеленило и покриви. На патот кон север преку лагуната, веднаш до предградијата на Тесера, можете да видите острови кои извираат од мочурливите води, потоа Бурано во облик на срце, како и Мацорбо каде куќите наизменично се менуваат со лозја.
Веднаш од другата страна на улицата се наоѓа остров кој може да се види последен во редот пред да слетате на пистата.
На прв поглед делува ненаселено, но љубопитноста ја буди високата квадратна камбанарија.
Островот Торчело, кој некои го нарекуваат мајка на Венеција, е нејзиниот претходник. Се наоѓа во дел од лагуната која Венецијанците ја нарекуваат laguna morta, каде морето е исклучително плитко и полно со алги.
Наводно, Торчело бил најстариот населен дел од областа, а во далечното минато бил и најгусто населен дел од лагуната. По распадот на Римската империја, Торчело бил првиот остров во лагуната до кој стигнале бегалците кои барале засолниште од варварите. Откако Хуните, предводени од Атила, го уништиле римскиот град Алтина и ја ограбиле целата област, бројот на луѓе кои пристигнувале во Торчело нагло се зголемил.
Торчело брзо прерасна во важен политички и трговски центар. Така, во својот врв наводно имало 20.000 жители, што е фрапантна бројка со оглед на неговата мала површина. За жал, морето околу Торчело со текот на времето станувало поплитко и поплитко, додека не се претворило во мочуриште кое почнало да претставува опасност од маларија. Навигацијата стана невозможна, а животот беше загрозен, поради што жителите решија да побараат нов дом на соседните острови: Мурано, Бурана и Венеција. Денес на островот останале само десетина постојани жители.
Само кратко возење со вапорето од венецијанските плоштади до Торчело носи мир од толпата, но служи и како предупредување дека природата може да биде немилосрдна.
Туристите доаѓаат таму за да ја посетат катедралата Успение на Марија од 11 век, изградена во византиски стил со прекрасен мозаик на Последниот суд и да дознаат дека еден од најпознатите љубители на шармот на Торчело бил Ернест Хемингвеј. Американскиот писател бил на островот во 1948 година, каде што напишал и дел од неговиот роман Преку реката и во шумата.
Речиси ништо не остана од некогашниот сјај на Торчело, бројни палати, цркви и манастири. Материјалот што останал од урнатините бил искористен за изградба на венецијански градби, а единствениот преостанат средновековен фрагмент е помал комплекс од четири згради. Без разлика, тој сепак ги привлекува љубителите на историјата, како и туристите кои сакаат да дознаат повеќе …
