Пунчак Јаја или Врвот Победа на 4884 метри надморска височина е највисокиот островски врв во светот. Се наоѓа во Индонезија, на островот Нова Гвинеја, во планинскиот венец Судирман и воедно е највисокиот врв во Јужниот Пацифик.
Бил наречен и Гунунг Карстенс или Карстенс Пирамида, по првиот Европеец кој ја видел планината во 1623 година, Холанѓанецот Јан Карстенс. Кога зборувал за планина покриена со снег на екваторот, не му верувале. Првата успешна експедиција на врвот беше изведена дури во 1962 година под водство на австрискиот планинар Хајнрих Харер, чија приказна можеби ја знаете од филмот Седум години во Тибет.
Тиролскиот планинар Рајнхолд Меснер се искачи на Карстенц во 1971 година, како дел од Седумте самити, кои успешно ги заврши во 1986 година.
Постојат два „официјални“ листи на 7-те врвови: верзијата на Бас со Кошчиушко во Австралија како седми врв и онаа на Меснер со Пунчак Јаја како седми врв. Без оглед на тоа дали Океанија се смета за дел од австралискиот континент или не, искачувањето до Puncak Jaya е многу попредизвикувачки и поинтересен од искачувањето до Kosciusk. Всушност, ова искачување се смета за едно од технички најтешките искачувања на Седумте врвови и покрај тоа што има најниска надморска височина. Тој е единствениот од Седумте Врвови кој опфаќа техничко искачување по карпи, а клучниот дел од искачувањето, т.е. настрешницата се вкрстува со помош на поставена тиролска пречка.
Релативно малку луѓе дошле до Пунџак Јаја, главно поради политичката нестабилност на областа, но и поради нејзината локација длабоко во густата џунгла. Покрај предизвикувачките природни услови, за искачувањето ќе треба да потрошите околу 11.000 евра. И тоа не ја смета сумата за пристигнување на островот од Џакарта или Бали, како и домашниот лет до Тимика или Набире во Западна Папуа и краткиот лет до аеродромот Сугапа, кој е почетна точка.
На планината и се пристапува преку џунглата, која е толку непроодна што се потребни 6 дена пешачење на 67 километри. Искачувањето има околу четири илјади метри висинска разлика и обично се дели на три или четири дена, а ноќите се поминуваат или во воспоставени базни кампови или во пештери лоцирани на патот. Температурите на врвот често паѓаат под нулата, додека во основниот камп може да биде и до 12 степени.
Се искачува по патеката што ја „крстил“ Хајнрих Харер, по стрмен ѕид висок 600 метри, па дури и ако алпинистите немаат среќа да добијат поглед од врвот, доволно е импресивно да се приближат и да напредуваат во речиси вертикалниот ѕид кој драматично се издига од џунглите на крајот на светот.