Аристотел

Аристотел (384 п.н.е. Стагира, Халкидиски сојуз – 7 март 322 п.н.е. Халкида), бил еден од најзначајните старогрчки филозофи. Заедно со Платон, тој се смета за еден од најистакнатите мислители не само во античката, туку и во светската филозофија. Во светската научна јавност Аристотел се третира како грчки философ – гледиште кое е исто така доминантно и во македонската научна јавност, иако во последно време се популаризира тезата дека тој треба да се смета за антички македонски филозоф. Тој е творец на повеќе науки, како: логика, психологија итн Напишал многубројни книги за логиката, физиката, поезијата, реториката, политиката, биологијата итн. Македонија создала толку големи умови, гении, кои го создавале научниот свет, кои науката не ја чувале и не ја таеле само за себе, а еден од тие најголеми, ако не и единствен бил токму Аристотел.

Иако неговото име е поврзано со Атина, Аристотел бил странец, староседелец од Стагира во Тракија (Македонија-авт.), каде се родил 384 година пред н.е.

“Аристотел претставува олицетворение на наследноста во Македонија. Наследност на династиите, обичаите, имотите… Се поврзуваат со царските луѓе како дел од царските лекари, филозофи, уметници, оратори и занаети, во тајфи, школи, библиотеки. Аристотел е пресек на таа наследност со сите важни личности во Македонија.

Животот го споделувал со царевите, царските другари, со учениците и учителите, со фамилијата и пријателите, со целиот народ…” (“Аристотел Македонецот” – Ангелина Маркус)

“Целиот негов живот го потврдува македонскиот начин на фамилијарно и царско воспитување, образование и творештво. Се посветува на филозофијата како појдовна точка и прави севкупност на поврзување на светот во целина. Затоа, како татко на науките ги класифицирал и ги систематизирал како севкупно научно човеково сознание. Сите школи, лицеуми, кои ги имаат формирано Македонците како Аристотелови школи, ги финансирале и се под заштита на македонските кралеви. Неколку стотини години подоцна библиотеките кои се изградени секаде низ светот го носат истиот тој македонски карактер со сите Аристотелови дела или списи. Александрија е светска културна и образовна престолнина на Македонците, од каде што сите Римјани и сите Арапи ги црпеле Аристотеловите научни пронајдоци во сите области, религија, филозофија, медицина, градежништво, астрономија, природни науки (физика, биологија, психологија, математика), етика, естетика, политика. Тоа што Аристотел го создал претставува идејна подготовка на севкупноста на македонската држава која ја остварил Александар, до денешни дни. Сè што е познато во антиката преземено е и во современиот научен свет, а затоа е заслужен и најумниот, најобразованиот Македонец, како личност на сите времиња, Аристотел”.

Неговиот татко Нико Мак (Македонецот-авт.), кој починал кога Аристотел бил млад, бил лекар на македонскиот царски двор, чии синови биле среќни да бидат поврзани со македонските владетели. Се оженил за внуката на Хермија (владетел во Мала Ациа), Питија, која му родила ќерка, и од друга жена, староседелка од Стагира, тој подоцна имал син, Нико Мак, на кого ја именувал Никомаковата Етика. Во Атина, Аристотел секогаш бил сомнителен заради Македонската поврзаност (тој беше таму окупатор-авт.), и неговата положба станала појасна кога Александар Велики починал во 323 година. Тој бил обвинет за грешност и поминувајќи ја судбината на Сократ, Аристотел ја напуштил Атина, како што се претпоставува дека рекол, Атињаните се “двапати грешници против филозофијата”. Тој избегал на Халкидик, каде и починал следната година на околу 62 години, наводно од стомачна болест предизвикана од премногу работење.Според еден традиционален податок, делата што опстоиле до денес како прирачни записи кои биле внимателно чувани од Аристотеловиот другар, Теофраст, и наследник како главен на Лицеумот. Плашејќи се од анти-Македонското расположение во Атина да не ги поништат записите, Теофраст наводно ги испратил во Мала Азија и останале скриени 150 години. Достапни станале во тринаесетиот век во латински превод и овие латински преводи биле од верзии на Арабски јазик.”

Се оженил за внуката на Хермија (владетел во Мала Ациа), Питија, која му родила ќерка, и од друга жена, староседелка од Стагира, тој подоцна имал син, Нико Мак, на кого ја именувал Никомаковата Етика. Во Атина, Аристотел секогаш бил сомнителен заради Македонската поврзаност (тој беше таму окупатор-авт.), и неговата положба станала појасна кога Александар Велики починал во 323 година. Тој бил обвинет за грешност и помнувајќи ја судбината на Сократ, Аристотел ја напуштил Атина, како што се претпоставува дека рекол, Атињаните се “двапати грешници против филозофијата”. Тој избегал на Халкидик, каде и починал следната година на околу 62 години, наводно од стомачна болест предизвикана од премногу работење.

Според еден традиционален податок, делата што опстоиле до денес како прирачни записи кои биле внимателно чувани од Аристотеловиот другар, Теофраст, и наследник како главен на Лицеумот. Плашејќи се од анти-Македонското расположение во Атина да не ги поништат записите, Теофраст наводно ги испратил во Мала Азија и останале скриени 150 години. Достапни станале во тринаесетиот век во латински превод и овие латински преводи биле од верзии на Арабски јазик.”

Аристотел умрел на 7 март 322 п.н.е. во античкиот град Chalcis, Грција. Според Sir David Ross, тој умрел од болест, тема која долго време била на расправа.