Секој човек си има своја патека

Патеките те водат кај ќе им текне. Секој човек си има своја патека. Која е твојата патека?

Уште ја бараш. Сите патеки те довикуваат, сите те мамат некаде, сите ти ветуваат нешто. Посакуваш алчно сите да се твои. Но тоа е невозможно. Сите – тоа значи ниту една. Најпосле треба да ризикуваш и да тргнеш по една единствена. Да ја наречеш своја. И да ја изврвиш до крај. Тоа е патување кон себе си.

Пред да почнеш да чекориш по својот пат, треба да си кажеш:

–        Не сум дојден на овој свет, за да бидам победуван. Загубата не е моја карактеристика. Не сум овца која чека да биде водена од овчарот. Јас сум лав и одбивам да зборувам, да одам и да спијам со овците. Не сакам да ги слушам оние кои кукаат и се жалат, зошто нивната болест е заразна.

Нека одат кај овците. Кланицата на поразот не е мојата Судбина…Секогаш ќе го правам следниот чекор. Ако тоа не помогне, ќе направам уште еден и уште еден…се додека не стигнам до мојата цел.

Трага се остава само кога чекориш по неразгазениот предел…

Самото скривнување од патеката е веќе карактер…

Едно промаршување на патеката е почеток на нова…

Еден од големите квалитети на разумниот човек е тоа што тој нема страв. Тој не мисли што ќе се случи со него и што ќе кажат луѓето за него. Страдањето не е казна. При секое тагување се раѓа нешто ново, големо во човечката душа. Големите идеи се раѓаат после голема тага.