– Отсекогаш сме сакале да се венчаме во традиционални носии, скапите брендирани костуми не ме привлекуваа, ниту жена ми – венчаницата. Ние ги негуваме старите обичаи – вели младоженецот.
Во претходните месеци од градот Цетиње пристигнуваа само вести за коронавирусот, полните болнички капацитети и голем број заразени лица. Минатиот викенд, од Ужице беше испратена убава слика, а за тоа се погрижија младенците Марко и Јована, на кои вирусот веќе двапати им ја одложи свадбената веселба, но сепак одлучија да му го најдат крајот.
– Свадбата ја планиравме за на пролет, започна короната. Потоа закажавме сè за 25 јули, но моравме да откажеме сè. Кога видовме дека непријателот направи шега и дека нема да има ништо од големите свадбени свечености, решивме да се венчаме само во општината. Сопругата е бремена, така што кога ќе го крстиме нашиот син, ќе направиме вистинска веселба, да го надоместиме она што го пропуштивме – вели Марко Остојиќ.
Она што го привлече вниманието на многумина беше народната носија во која се венча оваа млада брачна двојка. Сè е онака на српски, како што се облекуваа нашите предци – елек, антер, шајкаќа и опинци.
– Само ако знаеме кои биле нашиот дедо и прадедо, дали ќе знаеме кои сме ние и нашите деца. Отсекогаш сме сакале да се веначме во народна носија, скапите брендирани костуми не ме привлекуваа, ниту пак венчаницата на жена ми.
– Ние ги негуваме старите обичаи и тоа ќе им го пренесеме на нашите потомци, така што тие секогаш ќе знаат кои се и дека се дел од нашата Србија – рече Марко.
Патем, Марко веќе неколку години свири во трубачкиот оркестар, па нема сомнение дека дувачките инструменти ќе „грмат“ на неговата веселба додека се интерпретираат старите народни песни.