Научниците спроведоа експеримент за да откријат зошто луѓето често забораваат некои работи: За сè е виновна – вратата!

Многумина од нас понекогаш мислат дека се навистина премногу сенилни и изгубенни кога сфаќаат дека се враќаат во собата по втор пат да земат нешто што заборавиле пред излезат од дома.

Тоа мора да Ви се случило сто пати да сте заборавиле да ги понесете клучевите или нешто друго што навистина Ви треба, а на некои од нив дури им се случува да заборават каде воопшто тргнале.

Откријте дали проблемот е навистина во Вас или е нешто друго во прашање…

Научниците од добро познатиот и признат универзитет во „Нотр Дам“ спроведоа студија во која открија дека за сè е виновна – вратата!

Експеримент во виртуелна околина

Имено, психолозите Габриел Радвански, Сабина Кравиќ и Андреа Тамплин го спроведоа овој експеримент со тоа што им дадоа на двете групи да играат видео игра во која се движеа со помош на копчињата со стрелки.

Во играта, тие се приближуваа до масите каде што имаше разни предмети, а нивна задача беше да ги преместат од една до друга маса, а на секоја наредна имаше нов предмет.

Овие маси се наоѓаа или во иста или во друга просторија, а растојанието од кое учесниците одеа до секоја беше исто. Тие исто така ги носеле предметите во виртуелна торба, но не можеле да ги видат.

Повремено беа прашувани дали знаеле каков предмет носат, а нивните одговори беа сѐ побавни и неточни додека одеа низ вратата и во новата просторија.

Експериментирајте во реално опкружување

Радвански реши да го спроведе овој експеримент со своите колеги во реално опкружување. Задачите беа поставени скоро исти како во видео играта.

Просечното растојание помеѓу масите во сите простории беше исто, но виртуелните торби беа заменети со кутии за чевли. На овој начин, учесниците не можеа да ги разгледаат и да видат каква е темата, поради што не беше можно мамење.

Крајните резултати беа скоро идентични со експериментот во виртуелниот свет, освен тоа што разликата помеѓу двете групи беше всушност многу голема: Испитаниците кои поминувале низ вратата за да стигнат до масата и да го остават предметот одговориле полошо на прашањето за тоа кој предмет го носат отколку оние што го носеле предметот во иста просторија.

Дали е виновна вратата?

Дефинитивно е дека т.н. „ефектот на вратата“ или „ефектот на прагот“ докажа дека минувањето низ вратата ја „брише“ нашата меморија. Но, дали е навистина проблем на врата или е полесно на луѓето да се сеќаваат на работите во просторијата каде што ќе ги добијат информациите? За да ја отфрлат оваа претпоставка, психолозите изведоа трет експеримент.

Тогаш, некои минале низ една врата за да влезат во нова просторија, а потоа се вратиле во претходната просторија преку друга врата. Според претпоставката за полесна меморија на нештата на местата каде што се добиваат информации, враќањето во просторијата каде што го однеле предметот требало да ја врати нивната меморија, но не се случило тоа.

„Ефектот на прагот“, всушност, зборува за тоа како меморијата не е засегната само од тоа колку многу обрнуваме внимание на нешто или се обидуваме да запомниме. Мозокот ги чува информациите сè додека не процени дека повеќе не ни требаат, па затоа ги заменува со нови. Да не беше така, нашиот ум ќе беше презаситен со голема количина на информации, кои не би можеле да ги „свариме“.